تعیین فراوانی خشکی چشم سوبژکتیو و ابژکتیو بعد از درمان با ید رادیواکتیو برای کارسینوم های دیفرانسیته تیروئید

Abstract

This study aimed at determining the frequency of subjective and objective dry eye following radioiodine therapy for differentiated thyroid carcinomas. In this analytic-descriptive study, 50 patients with differentiated thyroid carcinomas underwent radioiodine therapy were recruited in a 15-month period in Tabriz Sina and Nikookari Teaching Hospitals. Ocular examination was performed in the patients at least 3 months after their last I131 therapy. Frequency of objective and subjective dry eye was determined. The diagnosis of objective dry eye was based on the results of the Schirmer and Tear Break-up Time (TBT) tests. Effects of age, sex, cumulative dose of I131 and the interval time between the last dose of I131 and examination were investigated in this regard, as well. Fifty patients, 38 females and 12 males with a mean age of 38.611.8 (16-69) years were enrolled on the study. The mean cumulative dose of I131 was 105.062.5 (50-300) mCi. According to the results of Schirmer test, there were 30 (60%) normal cases, 20 (40%) abnormal cases in which 15 (30%) cases were definitely abnormal. According to the results TBT test, there were 26 (52%) normal cases, 24 (48%) abnormal cases in which 1 (2%) case was definitely abnormal. Accordingly, there were 27 (54%) objective dry eye. The frequency of subjective dry eye was 14 (28%). Simultaneous subjective and objective dry eye was documented in 14 (28%) cases. There was no significant association between the cumulative dose of I131 and occurrence of objective and/or subjective dry eye. However, the median gap time between the last I131 administration and ocular examination was significantly higher in the patients with objective dry eye. , هدف از این مطالعه تعیین فراوانی خشکی چشم سوبژکتیو و ابژکتیو در پی درمان با ید رادیواکتیو در بیماران مبتلا به کارسینوم های دیفرانسیه تیروئید بوده است. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 50 بیمار با کارسینوم های دیفرانسیه تیروئید که تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار گرفته بودند، طی مدت 15 ماه در مراکز آموزشی-درمانی سینا و نیکوکاری تبریز بررسی شدند. معاینه چشم به فاصله حداقل 3 ماه از دریافت آخرین دوز ید-131 صورت گرفت. فراوانی خشکی چشم ابژکتیو و سوبژکتیو تعیین شد. تشخیص خشکی چشم ابژکتیو بر اساس نتایج تست های Schirmer و TBT صورت گرفت. همچنین تاثیر سن، جنس، دوز تجمعی ید-131 و فاصله زمانی بین آخرین دوز ید-131 و معاینه تعیین شد. پنجاه بیمار، 38 مونث و 12 مذکر با میانگین سنی 8/116/38 (16 تا 69) سال وارد مطالعه شدند. میانگین دوز تجمعی ید-131 5/620/105 (50 تا 300) mCi بود. بر اساس نتایج تست Schirmer ، در 30 (60%) مورد نتیجه طبیعی و در 20 (40%) مورد نتیجه غیرطبیعی بود که از بین این 20 مورد در 15 (30%) مورد نتیجه قطعا غیرطبیعی بود. بر اساس نتایج تست TBT،در26 (52%) مورد نتیجه طبیعی و در 24 (48%) مورد نتیجه غیرطبیعی وجود داشت که از بین این 24 مورد در 1 (2%) مورد نتیجه قطعا غیرطبیعی بود. براین اساس، 27 (54%) مورد خشکی چشم ابژکتیو وجود داشت. شیوع خشکی چشم سوبژکتیو 14 (28%) مورد بود. خشکی چشم ابژکتیو و سوبژکتیو همزمان در 14 (28%) بیمار ثبت گردید. ارتباط معنیداری بین دوز تجمعی ید-131 و بروز خشکی چشم ابژکتیو یا سوبژکتیو وجود نداشت. با این وجود، میانه فاصله زمانی بین آخرین دوز ید-131 و معاینه چشم در بیماران با خشکی چشم ابژکتیو بیشتر بود.