مقایسه اثرات درمان داروئی با مانور Repositioning در بهبود

Abstract

The aim of this study is compare effects of drug treatment with Repositioning maneuver in treatment of vertigo symptoms of BPPV In a clinical trial study that performed in Department of Neurology. Tabriz University Medical School, results of drug treatment with Repositioning maneuver in patients with Benign paroxysmal positional vertigo were evaluated. In this study, 80 patients with first attack of benign paroxysmal positional vertigo Underwent to study. 29 of patients (16 patients of drug group and 13 patients of Repositioning maneuver group) were male and 51 of them (24 patients of drug group and 27 patients of Repositioning maneuver group) were female (P=0.485). Mean age of' male patients was 53.48 f 15.79 year and mean age of female patients was 47.70 t 15.99 year (P=0.123). Posterior semicircular canal in 78 of patients (29 male and 49 female patients) and horizontal semicircular canal in 2 female were involved. In short-term fallow up drug treatment in 32 of patient and Repositioning maneuver in 33 of patients were successful and drug treatment in 8 of patient and Repositioning maneuver in 7 of patients were unsuccessful. Significantly difference was not found between results of drug treatment and Repositioning maneuver (P=0.775). Mean age of drug treatment group patients was 47.10 f 14.74 and mean age of Repositioning maneuver group patients was 52.50 t 17.04 year(P=0.134). Mean attack number of vertigo in drug group patients was 5.83 t 3.04 and mean count attack of vertigo in Repositioning maneuver group patients was 4.67 f 2.44 (P=0.084). Mean age of patients with successful treatment was 49.81 t 15.67 year and mean age of patients with unsuccessful treatment was 49.73 t 18.26 year (P=0.986). Sixty five of patients (27 male and 3 38 female patients) had successful treatment and 15 of patients (2 male and 13 female patients) had unsuccessful treatment (P=0.041)., هدف از این مطالعه مقایسه اثرات درمان دارویی با مانورRepositioning در بهبود علایم سرگیجه بود.در یک کارآزمایی بالینی که در دپارتمان اعصاب دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت ، نتایج درمان داروئی و درمان با مانور Repositioning را در بیماران مبتلا به سرگیجه مورد بررسی قرار دادیم. دراین مطالعه 80 بیمار که برای اولین بار دچار سرگیجه وضعیتی خوش خیم شده بودند را مورد مطالعه قرار دادیم .29 نفر از بیماران (16 نفر از بیماران گروه درمان داروئی و 13 نفر از بیماران گروه مانور Repositioning ) مرد و 51 نفر از بیماران (24 نفر از بیماران گروه درمان داروئی و 27 نفر از بیماران گروه مانور Repositioning ) زن بودند(485/0=P). میانگین سن بیماران مرد 79/15 48/53 سال و میانگین سنی بیماران زن 99/15 70/47 سال بود(123/0=P). مجرای نیم دایره ای خلفی در 78 نفر از بیماران (29 بیمار مرد و 49 بیمار زن) و مجرای نیم دایره ای افقی در 2 بیمار زن درگیر بود. در یک پیگیری کوتاه مدت، درمان داروئی در 32 نفر از بیماران و مانور Repositioning در 33 نفر از بیماران موفق و درمان داروئی در 8 نفر از بیماران و مانور Repositioning در 7 نفر از بیماران ناموفق بود. تفاوت معنی داری در بین نتایج درمان داروئی و مانور Repositioning در بین بیماران مورد مطالعه وجود نداشت(775/0=P). میانگین سن بیماران گروه درمان داروئی 74/14 10/47 سال و میانگین سنی بیماران گروه مانور Repositioning 04/17 50/52 سال بود(134/0=P) . میانگین تعداد حملات سرگیجه در روز در بیماران گروه درمان داروئی 04/3 83/5 و میانگین تعداد حملات سر گیجه در روز بیماران گروه مانور 44/267/4 بود(084/0=P) .میانگین سن بیمارانی که درمان موفق داشتند، 67/15 81/49 سال و میانگین سن بیمارانی که درمان ناموفق داشتند، 26/18 73/49 سال بود(986/0=P). 65 نفر از بیماران (27 بیمار مرد و 38 بیمار زن) درمان موفق بود و 15 نفر از بیماران (2 بیمار مرد و 13 بیمار زن) درمان ناموفق داشتند(041/0=P).