نتایج کلینیکی کوتاه مدت و طولانی مدت استنت های داروئی و مقایسه آنها با نتایج استنت های غیر دارویی

Abstract

The aim of this study is to evaluate short term and long term clinical outcome after implantation of drug eluting stents and bare metal stents in patients with coronary artery disease. In a cross sectional descriptive study, 513 patients having coronary angioplasty and stent implantation in Tabriz Madani heart center from 2004 to 2008, were studied. Patients were put in to 2 groups, drug eluting stents (45.6%) and bare metal stents (54.4%) and were evaluated for clinical outcome in follow-up. Patients' mean age was 58.1610.28 years and 75.4% were male. Major adverse cardiac events were not seen while admission in any of groups. Events in 6 month follow up were seen in 11.7% and in one year follow-up in 2.1% (all needed revascularization). Need for revascularization in 6 month (11.1% vs. 6.4%, p=0.002) and one year follow-up (3.6% vs. 0.4%, p=0.01) was significantly higher in bare metal stents. According to Kaplan-Meier analysis, rate of events was significantly higher in bare metal stents., هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج کوتاه مدت و دراز مدت بعد از جایگذاری استنت های دارویی و معمولی در بیماران با بیماری عروق کرونر بود. طی یک مطالعه مقطعی تحلیلی تعداد 513 بیمار که از تاریخ 1383 لغایت 1387 تحت آنژیوپلاستی با تعبیه استنت در مرکز قلب تبریز قرار گرفته اند، انتخاب شده و در دو گروه استنت دارویی (6/45%) و استنت معمولی (4/54%) از نظر نتایج درمان طی پیگیری مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 28/1016/58 سال و 4/75% مذکر بودند. حوادث عمده داخل بیمارستانی در هیچ موردی از بیماران وجود نداشت. حوادث طی پیگیری 6 ماهه در 7/11% از بیماران و طی یک سال پیگیری در 1/2% از بیماران همگی شامل نیاز به بازگشایی عروقی مشاهده گردید. میزان نیاز به باز گشایی عروقی مجدد طی 6 ماه (1/11% در برابر 4/6%، 002/0=p) و یک سال پیگیری (6/3% در برابر 4/0%، 01/0=p) بطور بارزی در گروه استنت معمولی بیشتر بود. بر اساس آنالیز بقای Kaplan-Meier بطور بارزی میزان بروز حوادث در بیماران گروه استنت معمولی بیشتر بود.