پیش آگهی پایدارسازی نارسایی احتقانی جبران نشده قلبی مستند با دوز بالای لازیکس در اورژانس

Abstract

Heart failure is one of the most common causes of emergency department visits. Heart failure has a progressive nature with reduction in heart function, quality of life and increase in ED visits. Diuretics have a special role in treatment of acute decompensation of heart failure in emergency department. Methods: From March to December 2008, patients with heart failure manifestations and with FC III to IV were studied. Patients randomly divided into 2 groups. The first group in emergency department managed with aggressive defined protocol for 12-24 hours. Second group admitted in the ward and received standard treatment for several days, then was discharged. Both of groups were followed for 6 months. Results: 100 patients including 46 women and 54 men were studied. The main etiology of heart failure was ischemic cardiomyopathy in first and dilated cardiomyopathy in second group. Interstitial edema was the most presentation of CXR findings in both groups. Most of patients had good view for management. In the 6 months follow-up period, first group had less need to readmission, less outpatient visits and fewer problems. Number of death was more in the second group., بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یکی از شایعترین موارد مراجعات مکرر به بخش اورژانس را به خود اختصاص می دهند. نارسایی قلبی دارای سیری بدتر شونده است و به آهستگی به سمت کاهش عملکرد قلبی، کیفیت زندگی، مراجعات مکرر به بخش اورژانس پیش می رود. در موارد تشدید نارسایی قلبی در اورژانس، دیورتیک ها نقش ویژه ای در درمان دارند.روش کار: در یک فاصله ی 9 ماهه بیماران با تظاهرات نارسایی قلبی و II FC تا IV ، مراجعه کرده به یکی از دو مرکز شهید مدنی یا امام رضا بررسی شدند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه جای گرفتند. گروه اول در اورژانس به مدت 24-12 ساعت تحت نظر قرار گرفته، درمان تهاجمی با پروتکل درمانی مشخص دریافت کردند. گروه دوم مستقیما در بخش بستری شده و در طی چند روز درمان استاندارد گرفته و سپس ترخیص شدند. هر دو گروه بعد از ترخیص به مدت 6 ماه پیگیری شدند.نتایج: 100 بیمار شامل 46 زن و 54 مرد بررسی شدند. عمده اتیولوژی نارسایی قلبی در گروه مورد کاردیومیوپاتی ایسکمیک و در گروه شاهد کاردیومیوپاتی اتساعی بود. ادم بینابینی بیشترین میزان تظاهر درگیری ریوی را در هر گروه شامل می شد. عمده بیماران نظر خوبی نسبت به درمان بیماری داشتند. در طول مدت پیگیری شش ماهه، گروه مورد به ترتیب نیاز به بستری مجدد کمتر، مراجعات سرپایی کمتر، افراد سالم بیشتر را داشتند. تعداد مرگ در گروه شاهد بیشتر بود.