مقایسه پیامدهای مادری نوزادی روش فشار سر با کشش سر در زایمان های سزارین با جنین دچار سر گیر افتاده در لگن

Abstract

The purpose of this study was to examine and compare the morbidity and mortality associated with two methods of delivery of the impacted fetal head at caesarean section for obstructed labor (the push method and the pull (reverse breech) method). In a comparative setting, 59 pregnant women with obstructed labor due to impacted fetal head were recruited in Tabriz Taleghani Hospital during a 16-month period. These patients categorized in two groups according to the surgeons decision: the Push method group (30 cases) and Pull method group (29 cases). Uterus relaxants (TNG in particular) were used before C/S in all patients and the incision was a little higher and wider than routine. Maternal inhospital outcome, as well as the neonatal complications were investigated and compared between the two groups. The two groups were matched for the patients and the pre-surgical, intra-surgical and post-surgical conditions. The maternal complications were extension of uterine incision (50%), T or J incision (10%), blood transfusion (10%), wound infection (13.3%), fever (53.3%) and urinary tract infection (UTI) (33.3%) in the Push group. The maternal complication extension of uterine incision (17.2%), T or J incision (13.8%), blood transfusion (3.4%), wound infection (3.4%) and fever (10.3%) in the Pull group. Accordingly, the frequency of the need of extension of uterine incision and the cases with fever and UTI was significantly higher in the Push group. There was no case with bladder or urethral injuries. The mean duration of hospital stay was comparable for the two groups (2.80.6 days in the Push group vs. 2.90.6 days in the Push group; p=0.690). There was no fetal complication in this study., هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه عوارض و مرگ و میر همراه با دو روش زایمان در موارد سزارین با گیرافتادگی سر جنین در لگن (یعنی روش Push و روش Pull یا بریچ معکوس) بوده است. در یک مطالعه مقایسه ای، 59 خانم باردار دچار زایمان مختل بعلت گیرافتادگی سرجنین در لگن طی مدت 16 ماه در مرکز آموزشی-درمانی طالقانی تبریز بررسی شدند. این بیماران بسته به نظر جراح به دو گروه تقسیم شدند: گروه Push (30 مورد) و گروه Pull (29 مورد). در تمامی بیماران قبل از سزارین از شل کننده های رحمی (ترجیحا TNG) استفاده شد و برش رحمی نیز نسبتا بالاتر از محل معمول و کمی بزرگتر داده شد. عوارض مادری طی بستری بیمارستانی و نیز عوارض نوزادی بررسی و بین دو گروه مقایسه گردید. این دو گروه از نظر بیماران و وضعیت های قبل، حین و پس از جراحی همسان بودند.عوارض مادری در روش Push شامل گسترش برش رحمی (50%)، نیاز به برش J (10%)، نیاز به تزریق خون (10%)، عفونت زخم (3/13%)، تب (3/53%) و عفونت دستگاه ادراری (3/33%) بود. این عوارض در گروه Pull شامل گسترش برش رحمی (2/17%)، نیاز به برش J (8/13%)، نیاز به تزریق خون (4/3%)، عفونت زخم (4/3%) و تب بعد از زایمان (3/10%) بود. بر این اساس، درصد فراوانی موارد با گسترش برش رحمی، تب و عفونت دستگاه ادراری در گروه Push بطور معنی داری بیشتر بود. موردی از آسیب مثانه یا حالب وجود نداشت. متوسط مدت بستری در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (6/08/2 روز در گروه Push در برابر 6/09/2 روز در گروه Pull، 690/0=p). در این مطالعه عوارض نوزادی وجود نداشت.