تاثیر انسولین درمانی بر روی مورتالیته و موربیدیته بیماران بدحال بستری درواحد مرافبتهای ویژه

Abstract

This study aims at evaluating the effect of insulin therapy on morbidity and mortality of critically ill patients admitted to ICU. In a randomized clinical trial, 60 critically ill patients admitted to ICU in Tabriz Shohada Hospital were recruited during a 12-month period. These patients randomized in two groups receiving either insulin as the method of intensive control or as conventional glycemic control (30 patients in each group). Inhospital mortality and morbidity (including frequency of infection, need for transfusion, need of mechanical ventilation support, hypoglycemia and acute kidney injury) were compared between the two groups. The two groups were matched for age and sex. Hypoglycemia, acute kidney injury, need for dialysis, and transfusion, mechanical ventilation support and mortality were documented in 16.7, 16.7, 6.7, 56.7, 23.3, 56.5 and 20 percent of the patients in the intensively treated group, respectively. Percentages of the variables parameters were 6.7, 23.3, 10, 66.7, 30, 53.5 and 20 percent in the group under conventional glycemic control, respectively. There was no significant difference with regard to the compared parameters (P>0.05). The mean ICU stay was 5.579.70 days in the intensive group vs. 6.001.95 days in the conventional group (p=0.280). The mean serum glucose was significantly lower in the intensive group during inhospital stay., هدف از این مطالعه ، بررسی اثر درمان با انسولین بر مرگ و میر و عوارض بیماران شدیدا بدحال بستری در ICU می باشد. در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 60 بیمار شدیدا بدحال بستری در ICU جراحی بیمارستان شهدا تبریز طی مدت 12 ماه بررسی شدند. این بیماران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند که یکی تحت درمان شدید با انسولین و دیگری تحت درمان مرسوم با انسولین قرار گرفتند (30 بیمار در هر گروه). مرگ و میر و عوارض (شامل فراوانی عفونت، نیاز به ترانسفوزیون، نیاز به تهویه مکانیکی، هیپوگلیسمی و نارسایی حاد کلیه) داخل بیمارستانی بین دو گروه مقایسه شد. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بودند. هیپوگلیسمی، نارسایی حاد کلیوی، نیاز به دیالیز، نیاز به انتقال خون، عفونت، نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و مرگ در گروه Intensive بترتیب در 7/16، 7/16، 7/6، 7/56، 3/23، 5/56 و 20 درصد موارد ثبت شد. این موارد در گروه Conventional بترتیب در 7/6، 3/23، 10، 7/66، 30، 5/53 و 20 درصد موارد وجود داشت. از این نظر تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه ملاحظه نگردید (05/0<p). متوسط مدت بستری در ICU در گروه Intensive بطور متوسط 70/957/5 روز و در گروه Conventional بطور متوسط 95/100/6 روز بود (280/0=p). متوسط قندخون حین بستری در گروه Conventional بطور معنی داری بیشتر از گروه Intensive بود.