بررسی هیپرتانسیون شریان پولمونر بدون توجیه در بیماران تحت دیالیز صفاقی و بیماران همودیالیزی

Abstract

High incidence of unexplained PAH in ESRD may related to renal failure or long term dialysis with arteriovenous fistula. We retrospectively reviewed the medical records of 278 chronic PD and 145 chronic HD patients treated at the madani, 29 bahman, sina and imam reza Hospital in Tabriz Iran between 2008 and 2010. The patients data consist of age, sex, co morbidities, duration of dialysis therapy, access location (brachial or radial), lab finding and echocrdiogrphic(including PAP and IVC diameter) findings were recorded from their hospital files. All patients with a high probability of secondary PH were excluded due to exclusion criteria. After exclusion of secondary PAH, we analysis the relation of dialysis type, access, and lab finding with unexplained PAH. from 34 hemodialysis patients 14 patients have PAH and from 32 peritoneal dialysis patients 5 patients have PAH. Hemodialysis patient have significantly higher with incidence of PAH than the patient undergo peritoneal dialysis (p=0.030). From 17 hemodialysis patients with proximal (brachial) access, 8 patients have PAH and from 17 patients with distal (radial) access, 6 patients have PAH. There is no significant deference between access of dialysis and incidence of PAH (p=0.048). Patients with PAH had a lower Hemoglobin than did patients without PAH (9.93 1.12 vs. 11.06 1.78 respectively, p = 0.008)., در این مطالعه رابطه بین نوع دیالیز و افزایش شیوع PAH توجیه نشده مورد بررسی قرار گرفته است. پرونده بیمادان مراکز دیالیزی (امام رضا، سینا، مدنی و 29 بهمن) مورد بررسی قرار گرفت و از این میان پرونده‌هایی که دارای اکو بودند انتخاب شد. از این پرونده‌ها آنهایی که دارای فشار شریان پولمونر و قطر IVC بود استخراج و اطلاعات آنها در پرسشنامه‌ای که از قبل آماده شده بود ثبت شد و بعد از اعمال معیارهای حذف نمونه‌های باقی مانده در دو گروه دیالیز صفاقی و دیالیز پریتونئال از نظر فشار شریان پولمونر مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین در گروه همودیالیز بیماران از نظر رابطه محل فیستول(براکیال و رادیال) با فشار شریان پولمونر مقایسه شدند. در تمام بیماران یافته‌های آزمایشگاهی و مشخصات فردی(از قبیل سن، جنس و مدت شروع دیالیز) استخراج و اثر آنها بر روی هیپرتانسیون شریان پولمونر بررسی شد. از بین 34 بیمار همودیالیزی 14 مورد دچار هیپرتانسیون شریان پولمونر بودند و در بین 32 بیمار تحت دیالیز صفاقی در 5 مورد هیپرتانسیون شریان پولمونر وجود داشت به نظر میرسد رابطه معنیدار بین نوع دیالیز و ایجاد هیپرتانسیون شریان پولمونر وجود داشته باشد (0.030p=). در بین بیماران همودیالیزی از 17 بیمار دارایaccess پروگزیمال (براکیال)، 8 بیمار و از 17 بیمار با access دیستال (رادیال) 6 بیمار مبتلا به هیپرتانسیون شریان پولمونر بودند ولی رابطه معنی داری بین نوع access و افزایش فشار شریان پولمونر وجود نداشت (0.72p=). هموگلوبین سرم دربیماران دچار هیپرتانسیون شریان پولمونر 1.12 9.93 و در بیماران فاقد هیپرتانسیون شریان پولمونر 1.78 11.06 بود که تفاوت معنیداری بین هموگلوبین در دو گروه وجود داشت (0.008P=).