نتایج درمان بیماران با لوسمی میلوبلاستیک حاد مقاوم یا عود کرده با استفاده از میتوگزانترون و دوز متوسط سیتارابین

Abstract

Acute myeloblastic leukemia (AML) is a malignant blood disorder. Modern induction chemotherapy in 50-90% of AML patients newly diagnosed leads to complete remission. But in 10-25% the disease is primarily resistant and most of those in remission would have relapses three years from diagnosis. Treatment of refractory or relapsed leukemia is difficult. In this study we tend to evaluate the response to treatment in refractory or relapsed acute myeloblastic leukemia using mitoxantrone and intermediated-dose cytarabine. Methods: Data of 62 patients with refractory or relapsed AML in recent 10 years from 2000 to 2010 who treated with the regimen mitoxantrone 12 mg/m2 IV in 15 minutes from day 1 to 3 and cytarabine 500 mg/m2 was infused in 4 hours, twice a day from day 1 to 7, were collected and analyzed. Results: Most patients (64.5%) had AML type M2 and 19.4% had M4. prevalent markers were CD13, CD33 and CD34 respectively with frequency of 79%, 45.2% and 37.1%. There were no significant differences according to response to treatment between gender, different markers and different age groups. Complete remission and overall response was 38.9% and 62%, respectively. Blast percent before treatment could significantly predict response to treatment (HR=0.9.66, CI 95%=2.49-37.52, p=0.001)., مقدمه: لوسمی میلوبلاستیک حاد (AML) یک اختلال بدخیم خونی است و شیمی درمانی القایی مدرن در90-50 درصد بیماران با AML که به تازگی تشخیص داده شده منجر به رمیسیون کامل خواهد شد. اما در 25-10 درصد بیماران بیماری مقاوم اولیه وجود خواهند داشت و بسیاری از آنهایی که به رمیسیون رفته اند در عرض 3 سال از زمان تشخیص عود خواهند کرد. درمان لوسمی عود کرده و مقاوم مشکل است. لذا در این مطالعه بر آن شدیم که میزان پاسخ به درمان AML مقاوم یا عود کرده را با استفاده از میتوگزانترون و دوز متوسط سیتارابین مورد بررسی قرار دهیم.روش کار: اطلاعات 62 بیمار با AML مقاوم یا عود کرده در 10 سال اخیر از 1379 تا 1389 که با رژیم میتوگزانترون با دوز mg/m212 روزانه به صورت تزریق وریدی در عرض 15 دقیقه، روزانه و از روز 1 الی 3 به علاوه سیتارابین با دوز mg/m2500 به صورت انفوزیون 4 ساعته، هر 12 ساعت، از روز 1 الی روز 7 ، تحت درمان قرار گرفته اند، از پرونده آنها استخراج و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: عمده بیماران (60%) مبتلا به نوع M2 و 5/18% مبتلا به نوع M4 بودند. شایعترین مارکر ها به ترتیب CD13، CD33 و CD34 با فراوانی 4/75%، 1/49% و 4/35% بودند. تفاوت آماری معنی داری از نظر میزان پاسخ به درمان بین دو جنس، مارکر های مختلف و گروه های سنی مختلف یافت نشد. میزان رمیسیون کامل 9/38% و پاسخ کلی 62% بدست آمد. مقدار بلاست قبل از درمان بطور معنی داری با CI برابر 95% با مقدار 376/0 در محدوده 005/1-228/0، 002/0=p توانایی پیش بینی میزان پاسخ به درمان را داشت