بررسی فلج زایمانی شبکه بازویی از نظر مشخصات الکتروفیزیولوژیک و پیش آگهی عملکردی

Abstract

This study aims at evaluating the OBPP in regard to electrophysiologic features and functional outcome. In a cross-sectional analytic-descriptive setting, 42 child patients with OBPP were evaluated in Tabriz Children Hospital during a 13-month period. The patients characteristics, as well as the electrophysiological findings were determined. Follow-up for at least until 2 year of age was reached in 28 (66.7%) patients. The final outcome was determined in this group and the data were compared accordingly. Forty two patients, 25 females and 17 males with a mean age of 2.61.7 weeks on presentation were enrolled. Delivery was vaginal in 97.6% of cases, with assisted delivery only in 9.5%. The most common fetal presentation was head (81%) following with shoulder (14.3%) and breech/hand (each one in 2.4%). The Erb and Pan-plexus palsies were diagnosed in 71.4% and 28.6% of cases, respectively. Recovery was good, moderate and poor in 53.6%, 35.7% and 10.7% of cases by the age of 2 years, respectively. On-admission electrodiagnostic study revealed a significantly higher rate of cases with decreased CMAP of ulnar and median nerves, decreased SNAP of median nerve and abnormal recruitments of thenar and extensor digitorum communis (EDC) muscles in patients with unacceptable recovery. The pan-plexus type of palsy was related with poor outcome., هدف از این مطالعه بررسی OBPP از نظر مشخصات الکتروفیزیولوژیک و پیش آگهی عملکردی است. در یک مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، 42 بیمار کودک با OBPP در مرکز کودکان تبریز طی 13 ماه بررسی شدند. مشخصات بیماران و نیز یافته های الکتروفیزیولوژیک تعیین گردید. امکان پیگیری بیماران تا 2 سالگی در 28 (7/66%) مورد میسر شد. نتیجه نهایی در این گروه تعیین و اطلاعات جمع آوری شده بر این اساس مقایسه گردید.42 بیمار، 25 مونث و 17 مذکر با سن متوسط 7/16/2 هفته در زمان اولین مراجعه بررسی شدند. زایمان واژینال در 6/97% موارد و زایمان تسهیل شده در 5/9% موارد وجود داشت. شایع ترین وضعیت جنینی (81%) سر و پس از آن شانه (3/14%) و بریچ/دست (هریک در 4/2% موارد) بود. فلج ارب و پان پلکسوس بترتیب در 4/71% و 6/28% موارد تشخیص داده شد. ریکاوری تا سن 2 سالگی در 6/53% خوب، در 7/35% متوسط و در 7/10% ضعیف بود. در بررسی الکتروفیزیولوژیک زمان پذیرش، درصد فراوانی CMAP کاهش یافته مدیان و اولنار، SNAP کاهش یافته مدیان و Recruitment مختل تنار و اکستانسور دیژیتوروم مشترک (EDC) در گروه با ریکاوری نامناسب بطور معنی داری بیشتر بود. فلج از نوع Pan-plexus با ریکاوری نامناسب مرتبط بود.