عوامل خطر در ایجاد پلی نوروپاتی و میوپاتی بیماری بحرانی در بخش مراقبت های ویژه کودکان

Abstract

This study aimed at evaluating possible risk factors in development of CIPNM in pediatric intensive care unit (PICU). In this observational study, 57 patients (aged 1 month to 14 years) admitted in PICU and were on mechanical ventilation (MV) for at least one week were recruited during a 24-month period in Tabriz Children Teaching Hospital. The CIPNM was diagnosed in 13 (22.8%) cases based on clinical and electrodiagnostic findings. Different variables including age, sex, PRISM score, duration of MV and PICU stay, accompanying pathologic conditions, medications and in-hospital outcome were compared between the two groups with and without CIPNM. Sepsis and multiorgan dysfunction were significantly more frequent in the CIPNM group (6.8% vs. 38.5, p=0.01, OR=8.5 with 95%CI: 1.7-43.1 and 43.2% vs. 76.9, p=0.03, OR=4.4 with 95%CI: 1.1-18.2; respectively). Midazolam was administered more frequently in the non-CIPNM group (88.6% vs. 53.8, p=0.01, OR=0.2 with 95%CI: 0.0-0.6). There was no significant difference between the two groups in regard with age, sex, PRISM score, duration of MV and PICU stay, other accompanying pathologic conditions (malnutrition, prolonged immobility) and other medications (pancuronium, steroids, aminoglycosides). The mortality rate was comparable between the two groups (4.5% in non-CIPNM group vs. 15.4% in the CIPNM group; p=0.22). In multivariate analysis, the sepsis and midazolam administration were the mere significant contributors to the CIPNM., هدف از این مطالعه بررسی عوامل خطر احتمالی ایجاد CIPNM در بخش مراقبت های ویژه کودکان است. در این مطالعه مشاهده ای، 57 بیمار (از 1 ماه تا 14 سال) که در بخش مراقبت های ویژه کودکان بستری و حداقل بمدت یک هفته تحت تهویه مکانیکی بودند، طی مدت 24 ماه در بیمارستان آموزشی کودکان تبریز بررسی شدند. CIPNM در 13 (8/22%) بیمار بر اساس یافته های بالینی و الکترودیاگنوستیک تشخیص داده شد. متغیرهای مختلف نظیر سن، جنس، امتیاز پریسم، مدت تهویه مکانیکی و بستری در بخش مراقبت های ویژه، وضعیت های پاتولوژیک همراه، داروها و سرانجام بیمارستانی بین دو گروه با و بدون CIPNM مقایسه گردید. سپسیس و نارسایی چندارگانی بطور معنی داری در گروه CIPNM بیشتر بود (بترتیب 8/6% در برابر 5/38%، 01/0=p، 5/8=OR با 95%CI 7/1 تا 1/43 و 2/43% دربرابر 9/76%؛ 03/0=p، 4/4=OR با 95%CI 1/1 تا 2/18). تجویز میدازولام در گروه CIPNM بطور معنی داری بیشتر صورت گرفته بود (6/885 در برابر 8/535، 01/0=p، 2/0=OR با 95%CI 6/0 تا 0/0). از نظر سن، جنس، امتیاز پریسم، مدت تهویه مکانیکی و بستری در بخش مراقبت های ویژه، سایر وضعیت های پاتولوژیک همراه (سوء تغذیه، بی حرکتی طولانی مدت) و سایر داروها (پانکرونیوم، استروئید، آمینوگلیکوزید) تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. میزان مرگ و میر بین دوگروه تفاوت آماری نداشت (5/4% در گروه غیر CIPNM در برابر 4/15% در گروه CIPNM، 22/0=p). در مطالعه چندمتغیره تنها پارامترهای مستقل مرتبط با CIPNM سپسیس و تجویز میدازولام بودند.