بررسی رابطه هالیتوریس با هلیکوباکتر پیلوری

Abstract

This study aims at evaluating the frequency of H.pylori infection in patients with halitoIn a clinical trial, 33 patients with halitosis were recruited during a 12-month period. Based on the accompanying complaints, the penitents with dyspepsia underwent upper GI endoscopy and Rapid Urease Test was done. In the patients without dyspepsia, endoscopy was not performed and the diagnosis of infection was made by UBT. Triple drug eradication protocol of H.pylori was prescribed in all patients. Three and six months post-treatment, the patients were evaluated for H.pylori infection and presence of halitosis. sis and Thirty three patients with halitosis, 14 males and 19 females with the mean age of 33.3010.46 (17-59) years were enrolled in this study. Dyspepsia or GERD was present in 5 and 1 patients, respectively. At the baseline, H.pylori infection was confirmed in 17(54.6%) cases. After treatment the patients with H.pylori infection, the bacterium was negative three and six months later. Three months post-eradication therapy, halitosis was resolved in 66.7% of the patients with primary infection of H.pylori and in 26.7% of the control group (p=0.022). Six months post-eradication therapy, the free of halitosis state was still documented in the same patients with primary infection with H.pylori, while the free of symptom state was reported in 13.3% of the patients of the control group (halitosis reoccurred in two patients) (p=0.002)determining the effect of eradication of this bacterium on halitosis., هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عفونت با هلیکوباکترپیلوری در بیماران با شکایت هالیتوزیس و تعیین تاثیر ریشه کنی این باکتری بر بوی بد دهان می باشد. در یک کارآزمایی بالینی، 33 بیمار مبتلا به هالیتوزیس طی 12 ماه بررسی شدند. بر اساس وجود شکایت همراه، بیماران با دیس پپسی تحت آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفته و تست اوره آز سریع در آنها انجام شد. در بیماران بدون دیس پپسی، آندوسکوپی صوت نگرفت و تشخیص عفونت بوسیله UBT محرز شد. درمان ریشه کنی سه دارویی هلیکوباکترپیلوری در تمامی بیماران تجویز گردید. سه و شش ماه پس از درمان، بیماران از نظر عفونت با هلیکوباکترپیلوری و وجود هالیتوزیس ارزیابی شدند. 33 بیمار دچار هالیتوزیس، 14 مذکر و 19 مونث با سن متوسط 46/1030/33 (59-17) سال وارد مطالعه گردیدند. دیس پپسی و یا GERD بترتیب در 5 و 1 بیمار وجود داشت. در آغاز مطالعه، عفونت با هلیکوباکترپیلوری در 17 (6/54%) بیمار تایید گردید. پس از درمان بیماران دچار عفونت با هلیکوباکترپیلوری، باکتری سه و شش ماه بعد نیز منفی بود. سه ماه پس از ریشه کنی، هالیتوزیس در گروه با عفونت اولیه هلیکوباکترپیلوری در 7/66% موارد و در گروه شاهد در 7/26% موارد از بین رفت (022/0=p). شش ماه س از ریشه کنی، وضعت بدون هالیتوزیس هنوز در همان بیماران وجود داشت، در حالی که در گروه شاهد در 3/13% گزارش گردید (عود هالیتوزیس در 2 بیمار) (002/0=p).