کنترل درد یا بی حسی اپیدورال سینه ای در بیماران دچار شکستگی متعدد دنده در بیمارستان امام خمینی تبریز

Abstract

This study aimed at comparing two regional anesthetic methods (thoracic epidural anesthesia vs. intercostal nerve blocking) considering different respiratory parameters. Forty patients with multiple rib fractures were randomized in two groups for a clinical trial study. Patients in group A received thoracic epidural anesthesia and in group B, intercostal nerve blockade was employed for relief. Respiratory volumes were recorded in the first and the third 24 hours. Arterial blood gases were measured during the first four days of admission. Data consisted of independent variables in initial physical examination, respiratory volumes (tidal volume, minute volume, vital capacity and functional residual volume), arterial blood gases (Po2, Pco2, Hco3, PH), morbidity, duration of ICU and hospital stay and the total cost. The two groups were age and sex matched. Fort patients with multiple severe rib fractures, 37 males and 3 females with the mean age of 47.9515.53 years were enrolled in the study. Findings of initial spirometry and blood gases analysis were not different between the two groups. Tidal volume (p=0.014), minute volume (p=0.037), Po2 (p=0.011), blood PH (p=0.001) and HCO3 (p=0.021) were significantly better in group A after anesthesia. Vital capacity (p=0.083), functional residual volume (p=0.073), Pco2 (p=0.115), rate of pulmonary complications (p=0.091), total cost (p=0.191) and duration of ICU stay (p=0.722) were not significantly different; however, the mean duration of hospital stay was significantly shorter in group A (5.701.97 days vs. 7.653.73 days; p=0.046)., هدف از این مطالعه مقایسه دو روش بیحسی موضعی (بی حسی اپیدورال توراسیک در برابر بلوک عصب بین دنده ای) با توجه به پارامترهای مختلف تنفسی است. چهل بیمار دچار شکستگی های متعدد دنده ای در دو گروه بطور تصادفی تقسیم و طی مطالعه بالینی بررسی شدند. بیماران گروه الف تحت بی حسی اپیدورال سینه ای و گروه ب تحت بلوک اعصاب بین دنده ای قرار گرفتند. حجم های تنفسی طی 24 ساعت اول و سوم ثبت شدند. آنالیز گازهای خون شریانی طی چهار روز اول پذیرش اندازه گیری شدند. اطلاعات شامل متغیرهای مستقل طی معاینه اولیه بالینی، حجم های تنفسی (حجم جاری، حجم تنفسی دقیقه ای، ظرفیت حیاتی، ظرفیت باقیمانده عملکردی)، آنالیز گازهای خون شریانی (فشار اکسیژن و دی اکسید کربن، بی کربنات و اسیدیته خون)، عوارض، مدت اقامت بیمارستانی و بخش مراقبت های ویژه و هزینه کلی بود. دو گروه از نظر سن و جنس یکسان بودند. چهل بیمار با شکستگی های متعدد وشدید دنده ای، 37 مذکر و 3 مونث، با سن متوسط 53/1595/47 سال وارد مطالعه شدند. نتایج اسپیرومتری و آنالیز گازهای خون شریانی اولیه در دو گروه متفاوت نبود. حجم جاری (014/0=p)، حجم تنفسی دقیقه ای (037/0=p)، فشار اکسیژن شریانی (011/0=p)، اسیدیته خون (001/0=p) و بی کربنات (021/0=p) در گروه الف بطور معنی داری پس از بی دردی بهتر بودند. ظرفیت حیاتی (083/0=p)، ظرفیت باقیمانده عملکردی (073/0=p)، فشار دی اکسید کربن شریانی (115/0=p)، تعداد عوارض تنفسی (091/0=p)، هزینه کلی (191/0=p) و مدت اقامت در بخش مراقبت های ویژه (722/0=p) تفاوت معنی داری نداشتند ولی مدت اقامت بیمارستانی در گروه الف کمتر بود (97/170/5 روز در برابر 73/365/7 روز؛ 046/0=p).