بررسی نقش تغذیه زودرس در عود و عوارض خونریزی دستگاه گوارش فوقانی ناشی از بیماری زخم پپتیک

Abstract

Peptic ulcer is the prevalent cause of bleeding in upper gastrointestinal tract. Nutritional support is a subsidiary treatment with the aim of preventing malnutrition and supporting patients during treating underlying disease. Fasting in hospitalized patients leads to longer admission and increased risk of nosocomial infection. Whereas early feeding in patients with upper gastrointestinal feeding may cause early discharge and reduce the costs, although still there is no determined relation between bleeding and early feeding of patients with peptic ulcer. In a clinical trial study, 100 patients with gastrointestinal bleeding due to gastric and deoudenal ulcer was done endoscopic hemostasis and hospitalized in Emam Reza hospital were studied. Patients were randomized in two groups. First group received oral diet from the first day and the other was nil by mouth until day 3, and then received oral diet. Endoscopic, clinical and laboratory findings were recorded in day first and day 3 ( 2 days after primary endoscopy). Mean age of patients was 57.61.7 and 63% was male. In most cases injection was used for hemostasis treatment of bleeding ulcers. In both groups in most cases bleeding was from a visible vessel. There were no significant differences in labaratory findings before and after feeding and rebleeding between groups. Group wit early feeding significantly had earlier discharge (p<0.001)., هدف از این مطالعه, بررسی نقش تغذیه زودرس در عود و عوارض خونریزی دستگاه گوارش فوقانی ناشی از بیماری زخم پپتیک می باشد. طی یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 100 بیمار با خونریزی دستگاه گوارشی فوقانی به علت خونریزی زخم معده و دوازدهه که در بیمارستان امام پذیرش شده اند وبرای انها هموستاز اندوسکوپیک انجام گرفته بود، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند. گروه اول از روز اول رژیم غذایی را دریافت کرده و گروه دوم تا روز سوم در حالت ناشتا قرار گرفته، سپس رژیم غذایی را دریافت داشتند. یافته های آندوسکپی، بالینی و آزمایشگاهی بیماران در زمان بستری و در روز سوم (2 روز بعد از آندوسکپی اولیه) ثبت گردیدند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 7/16/57 سال و 63% بیماران مرد بودند. در عمده موارد از injection برای درمان هموستاز زخم های خونریزی دهنده استفاده شده بود. در هر دو گروه در عمده موارد محل خونریزی رگ قابل رؤیت بود. تفاوت آماری معنی داری در یافته های آزمایشگاهی قبل و بعد از شروع تغذیه و از نظر خونریزی دوباره بین دو گروه مشاهده نشد. در گروه با تغذیه زودهنگام بطور معنی داری ترخیص سریعتر رخ داده است(001/0p<).