بررسی اثر درمانی ونلافاکسین و دارونما در درمان مبتلایان به اختلال نقص توجه بیش فعالی بالغین در یک مطالعه بالینی دو سو کور

Abstract

BACKGROUND: The prevalence of adult ADHD is estimated to be 2 to 4 percent, where Hyperactive-impulsive symptoms are less obvious compared to the inattentive symptoms. This disorder can negatively affect the educational, social, and occupational lives. Of those who suffer from its symptoms. Considering the importance of problem and its treatment we studied therapeutic effects of venlafaxine in the disorder. METHOD: In a double-blind control trial study, adults with ADHD (N=44, age range=18-45 years) were randomly assigned to receive 6 weeks of treatment with either venlafaxine or placebo. RESULTS: The study group consisted of 20 patients 11 were male and 9 were female and the control group were 21 patients, 13 were male and 8 were female. One patient in the study group discontinued treatment within the first week because of agitation and anxiety. One patient in the study group and two patients in the placebo group failed to follow up. The mean age of patients was 30.30 8.31 and 30.70 8.4, years in the venlafaxine and in the placebo group respectively. A significant improvement in all the subscales inattention, hyperactivity, totals and ADHD-index were observed with venlafaxine (225 mg per day) after fourth weeks of treatment. Common side effects in the study group were dry mouth, anorexia and drowsiness while they were headache, nausea and insomnia in the placebo group, هدف: نظر به اهمیت مساله و اهمیت درمان تاثیر داروی ونلافاکسین در درمان این بیماری در این مطالعه بررسی گردید. مواد و روشهادر یک مطالعه مداخله ای تجربی و کار آزمایی بالینی دوسوکور اثربخشی ونلافاکسین- دارونما در 44 بیمار مبتلا بهADHD بزرگسالی در رنج سنی 45-18 سال به مدت 6 هفته بررسی شد. نتایج‌از 20 نفر گروه مطالعه 11 نفر مرد و 9 نفر زن بودند و از 21 نفر گروه شاهد 13 نفر مرد و 8 نفر زن بودند. 1 نفر در گروه مطالعه به علت اضطراب و بی قراری دارو را قطع نمود و 1 نفر از گروه مطالعه و 2 نفر از گروه دارونما برای پیگیری مراجعه نکردند. میانگین سنی بیمارانی که دارو و افرادی که دارونما دریافت کرده بودند به ترتیب 31/8 30/30 و 4/8 70/30سال بود. تاثیر ونلافاکسین در مقیاسهای کم توجهی، بیش فعالی، کل و ADHD-index بعد از هفته چهارم با دوز 225 میلی گرم در روز دیده شدکه از نظر آماری معنی دار بودند عوارض شایع در گروه دارو خشکی دهان، بی اشتهایی و خواب آلودگی و در گروه دارونما تهوع، بیخوابی و سردرد بودند