بررسی تاثیر تجویز دوز کم دوپامین به اهداکننده غیر فامیل کلیه در فونکسیون زودرس کلیه بعد از پیوند

Abstract

This study aimed to evaluate the effects of low dose dopamine on early graft function after living unrelated renal donor transplantation. In this prospective double blind randomized clinical trail, 60 healthy adult donors (20-30 y) and 60 recipients (<50y) were recruited during an 18-month period in Tabriz Emam reza and Emam Khomeini Teaching Center. The donors were randomized in two equal groups receiving low-dose dopamine pretreatment (3إg/kg/min) or placebo. Accordingly, the recipients were assigned to intervention and placebo groups depending on the group they received kidney from. Serum creatinine and urea serum and urinary output within the first 3 days postoperation, as well as the early duresis were target parameters in the both groups. The donors were 27 males and 3 females with a mean age of 28.95.0 years in the intervention group and 29 males and 1 females with a mean age of 26.94.2 years in the control group (p>0.05). There was no significant difference between the two groups with regard to changes of blood pressure, pulse rate, SPO2 and body temperature in the study period. The recipients were 19 males and 11 females with a mean age of 37.611.7 years in the intervention group and 17 males and 13 females with a mean age of 35.69.7 years in the control group (p>0.05). The mean cold ischemic time and hematocrit was comparable between two groups. There was no significant difference between the two groups with regard to changes of blood pressure, pulse rate, SPO2 and body temperature in the study period. Serum creatinine and urea clearance, as well as urinary output were comparable between the two groups within 3 days postoperative. Early duresis was achieved significantly sooner in the intervention group (5.43.2h vs. 8.68.0h, p=0.048)., هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تجویز دوز کم دوپامین به اهداء کنندگان غیرفامیل کلیه در برقراری ادرار (دیورز) زودرس کلیه بعد از پیوند است. در این مطالعه آینده نگر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، 60 فرد بالغ سالم اهداء کننده (20 تا 30 ساله) و 60 گیرنده کلیه (زیر 50 سال) طی مدت 18 ماه در مرکز آموزشی-درمانی امام خمینی (ره) تبریز بررسی شدند. اهداء کنندگان بطور تصادفی به دو گروه گیرنده دوپامین با دوز پایین (3إg/kg/min) یا دارونما تقسیم شدند. بهمین ترتیب و بر اساس گروه اهداء کننده، گیرندگان نیز به دو گروه مداخله یا شاهد تقسیم شدند. کلیرانس کراتینین و اوره سرم و برون ده ادراری طی 3 روز اول پس از عمل و نیز عملکرد زودرس کلیه در دو گروه مقایسه شد. اهداء کنندگان گروه مداخله شامل 27 مرد و 3 زن با سن متوسط 0/59/28 سال و گروه شاهد شامل 29 مرد و 1 زن با سن متوسط 2/49/26 سال بودند (05/0<p). تغییرات فشارخون، ضربان قلب، SPO2 و دمای بدن طی مدت مطالعه در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. گروه گیرنده مداخله شامل 19 مرد و 11 زن با سن متوسط 7/116/37 سال و گروه شاهد شامل 17 مرد و 13 زن با سن متوسط 7/96/35 سال بودند (05/0<p). متوسط مدت ایسکمی سرد و هماتوکریت دو گروه مشابه بود. تغییرات فشارخون، ضربان قلب، SPO2 و دمای بدن طی مدت مطالعه در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. کلیرانس کراتینین و اوره سرم و نیز برون ده ادراری طی 3 روز پس از پیوند در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. عملکرد زودرس در گروه مداخله بطور معنی داری سریع تر حاصل گردید (2/34/5 در برابر 0/86/8 ساعت‌؛ 048/0=p).