مقایسه ضخامت کمپلکس اینتیمامدیای کاروتید در افرا سالم و مبتلا به سندرم متابولیک و دیابت نوع دو

Abstract

This study aims at comparing the cIMT in patients with MetS, type 2 DM and healthy people. . Methods & Materials In a cross-sectional analytic study, 208 patients with type 2 DM, 212 patients with MetS and 212 healthy controls were recruited in Tabriz Imam Reza Hospital during a 12-month period. The diagnosis of MetS was based on the revised ATP III criteria. High resolution B-mode ultrasound with a 7.5 MHz transducer was employed for measuring the cIMT in both sides in all participants. The mean cIMT and the maximum reading in each case were compared between the 3 groups. Results None of the patients with MetS was affected with overt DM. The mean cIMT was significantly the highest in patients with type 2 DM and the lowest in the controls, (0.81 0.15 mm in diabetic patients, 0.74 0.14 mm in patents with MetS and 0.52 0.07 mm in the control; p<0.001) . Also there was significant difference between the mean cIMT of patients with MetS and control group after adjustment for age and gender. The results were still present for type 2 DM group after adjusting for other confounding factors such as age, gender, body mass index, serum LDL-C levels, NAFLD and smoking; however, after adjusting for confounding factors except those entered in MetS definition, there was no statistically significant different between the mean cIMT of patients with MetS and control group. In patients with MetS and in the healthy group, the mean cIMT was significantly higher in males and in patients with a positive history of smoking. There was a positive significant correlation between the cIMT and serum LDL-C level and age., هدف از این مطالعه، مقایسه ضخامت انتیما-مدیای کاروتید در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک، دیابت قندی نوع 2 و افراد سالم است. مواد و روشهادر یک مطالعه مقطعی تحلیلی، 208 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و 212 بیمار با سندرم متابولیک و 212 فرد سالم در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز طی مدت 12 ماه بررسی شدند. تشخیص سندرم متابولیک بر اساس معیارهای تجدیدنظر شده ATP III صورت گرفته است. آلتراساند B-mode با قدرت تفکیک بالا و ترانسدیوسر 7.5 مگاهرتزی جهت اندازه گیری ضخامت اینتیما-مدیای کاروتید در هر دو سمت در تمامی افراد بکار گرفته شد. متوسط ضخامت اینتیما-مدیای کاروتید در دو سمت بین 3 گروه مقایسه گردید.نتایج‌هیچ یک از بیماران مبتلا به سندرم متابولیک دچار دیابت قندی آشکار نبودند. متوسط ضخامت انتیما-مدیای کاروتید بطور معنی داری در بیماران دیابتی بیشتر از دو گروه سندرم متابولیک و گروه شاهد بود (15/081/0 میلی متر در گروه دیابتی، 14/074/0 میلی متر در گروه سندرم متابولیک و 07/052/0 میلی متر در گروه شاهد؛ 001/0>p). همچنین متوسط ضخامت اینتیما-مدیای کاروتید در مبتلایان به سندرم متابولیک و دیابت نوع دو پس از اصلاح برای سن و جنس به طور معنی داری بیش از گروه کنترل بود. یافته ها پس از همسان سازی سایر عوامل مداخله گر علاوه بر سن و جنس نظیر شاخص توده بدنی سیگار کشیدن کبد چرب غیر الکلی و LDL-C سرم برای گروه دیابت نوع دو پابرجا بود و میانگین ضخامت اینتیما-مدیای کاروتید در این گروه بطور معنی داری بیش از دو گروه سندرم متابولیک و کنترل بود؛ با این وجود پس از همسان سازی سایر عوامل مداخله بجز مواردی که در تعریف سندرم متابولیک وارد شده بودند متوسط ضخامت اینتیما-مدیای کاروتید بین دو گروه سندرم متابولیک و گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. در بیماران با سندرم متابولیک و افراد سالم، متوسط انتیما-مدیای کاروتید در افراد مذکر و افراد با سابقه مصرف سیگار بیشتر بود. همبستگی مثبت و معنی داری بین ضخامت انتیما-مدیای کاروتید و سطح LDL سرم و سن وجود داشت.