تاثیر لوواستاتین داخل صفاقی در چسبندگیهای پس از عمل جراحی در یک مدل حیوانی

Abstract

This study aimed at evaluating the effect of intraperitoneal Lovastatin on postoperative intraabdominal adhesions in rat. Methods & Materials In an experimental clinical trial model, we evaluated 20 male rats weighed 250-300 gram. They were randomized in two 10-rat groups. The rats in group 1 (the control group) were given only10 cc of 0.9% NaCl intraperitoneally, whereas in groups 2, we employed a solution of Lovastatin, 30 mg/kg in 10 cc 0.9% NaCl. The number of fibrotic bands and their strength, as well as the adhesion score were compared between groups seven days after the first laparotomy. The serum urea, creatinine, AST, ALT, ALP and total bilirubin were also determined at the end of study. Results Twenty male rates were enrolled in the current study. Intraperitoneal Lovastatin decrease the number of fibrotic bands more effectively than the normal saline in the control group (.60.52 vs. 1.60.52; p<.001). Similar results were documented for the severity of adhesions (.20.42 vs. 1.50.53; p<.001). Assessing the overall scores of adhesion, the Lovastatin was again more effective than the normal saline (.80.79 vs. 3.10.88; p<.001). The serum measured parameters were not significantly different between the two groups at the end of study, except for the serum AST titer which was significantly higher in the case group (214.6035.88 mg/dl vs. 161.6029.23; p<.001)., هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لووستاتین داخل صفاقی بر چسبندگی های داخل شکمی پس از جراحی در موش است.مواد و روشهادر یک مدل تجربی کارآزمایی بالینی، ما 20 موش نر با وزن 250 تا 300 گرم را بررسی نمودیم. این موش ها بطور تصادفی به دو گروه ده تایی تقسیم شدند.موش های گروه 1 (گروه شاهد) تنها 10 میلی لیتر نرمال سالین 9/0% داخل صفاقی دریافت کردند، در حالیکه در گروه 2 ما محلول لووستاتین، mg/kg 30 در 10 میلی لیتر نرمال سالین 9/0% را بصورت داخل صفاقی استفاده نمودیم. تعداد باندهای فیبروتیک و قدرت آنها و نیز امتیاز چسبندگی بین دو گروه هفت روز پس از لاپاراتومی اولیه مقایسه شد. سطح سرمی اوره، کراتینین، AST، ALT، ALP و بیلی روبین توتال نیز در انتهای مطالعه اندازه گیری شد. نتایج20 موش نر بررسی شدند. لووستاتین داخل صفاقی بطور چشمگیرتری از نرمال سالین در گروه شاهد تعداد باندهای فیبروز را کاهش داد (52/060/0 در برابر 52/060/1، 001/0>p). مشابه همین نتایج در مود شدت چسبندگی ها بدست آمد (42/020/0 در برابر 53/050/1، 001/0>p). در بررسی امتیاز کلی چسبندگی، لووستاتین مجددا از نرمال سالین موثرتر بود (79/080/0 در برابر 88/010/3، 001/0>p). پارامترهای اندازه گیری شده سرمی بجز سطح AST که در گروه مورد بیشتر بود (88/3560/214 در برابر 23/2960/161 میلی گرم در دسی لیتر، 001/0>p) در دو گروه تفاوت نداشت