بررسی علل رسیر کولاسیون در فیستول شریانی وریدی بیماران همودیالیزی در مرکز پزشکی سینا

Abstract

This study aims at evaluating the causes of recirculation in AVF in patients on hemodialysis. In a cross-sectional study, 77 patients on hemodialysis with AVF were recruited during a 12 months in Tabriz Sina Hospital. By measuring the serum level of urea (peripheral, arterial line, venous line) and using the formula for calculation of the recirculation rate, it was determined in each AVF. Cases with recirculation rate greater than 10% considered as the abnormal group and the relating causes were investigated. Thirty three (42.9%) patients suffered from significant recirculation. The mean recirculation rate was 18.182.89 % in this group. The mean age of patients with and without recirculation was 49.888.63 and 24.206.04 years, respectively (p<0.001). There were 23 (69.7%) males and 10 (30.3%) females in recirculation group and 25 (56.8%) males and 19 (43.2%) females in the other group (p=0.248). The mean BMI (25.393.08 vs. 18.092.18 kg/m2, p<0.001) and duration of hemodialysis (23.674.86 vs. 9.024.15 month, p<0.001) were significantly higher in recirculation group. History of DM was positive in 75.8% of the patients in recirculation group and 43.2% of the patients in the other group (p=0.004). Vascular access through the wrist was significantly more frequent in the circulation group (75.8% vs. 25%; p<0.001). None of the mentioned risk factors were independently related to recirculation. There was a reverse significant correlation between the rate of recirculation and dialysis efficiency (r=-0.785, p<0.001)., هدف از این مطالعه، بررسی علل رسیرکولاسیون در فیستول شریانی-وریدی در بیماران همودیالیز است. در یک مطالعه مقطعی، 77 بیمار همودیالیزی با فیستول شریانی-وریدی طی مدت 12 ماه در بیمارستان سینا تبریز مورد مطالعه قرار گرفتند. با اندازه گیری سطح اوره خون (محیطی، مسیر شریانی، مسیر وریدی) و استفاده از فرمول تعیین میزان رسیرکولاسیون، میزان آن در هر فیستول شریانی-وریدی تعیین شد.. موارد با رسیرکولاسیون بالای 10% بعنوان غیرطبیعی دسته بندی گردیدند و علل مرتبط آن تعیین شدند.33 (9/42%) بیمار دچار رسیرکولاسیون قابل مللاحظه بودند. متوسط میزان رسیرکولاسیون در این 89/218/18 درصد بود. متوسط سن بیماران با و بدون رسیرکولاسیون بترتیب 63/888/49 و 04/620/24 سال بود (001/0>p). در گروه رسیرکولاسیون 23 (7/69%) بیمار مذکر و 10 (3/30%) بیمار مونث و در گروه دیگر 25 (8/56%) بیمار مذکر و 19 (2/43%) بیمار مونث بودند (248/0=p). شاخص توده بدنی (بترتیب 08/339/25 و 18/209/18 کیلوگرم بر مجذور متر، 001/0>p) و نیز مدت آغاز همودیالیز (بترتیب 86/467/23 و 15/402/9 ماه، 001/0>p) در گروه دچار رسیرکولاسیون بطور معنی داری بیشتر بود. سابقه دیابت قندی در گروه دچار رسیرکواسیون در 8/75% موارد و در گروه دیگر در 2/43% موارد وجود داشت (004/0=p). همچنین دسترسی عروقی از طریق مچ دست در گروه دچار رسیرکولاسیون بیشتر بود (8/75% در برابر 25%، 001/0>p). هیچ یک از این پارامترها بطور مستقل با رسیرکولاسیون مرتبط نبودند. رابطه معنی دار و معکوس بین میزان رسیرکولاسیون و کفایت دیالیز مشاهده گردید (785/0-=r، 001/0>p).