بررسی نتایج جایگزینی Silicon tube در انسداد مادرزادی مجرای اشکی

Abstract

The aim of this study is To evaluate outcome of bicanalicular silicon tube intubation in children with congenital nasolacrimal duct obstruction.In a retrospective interventional case series, records of 71 silicon intubation in 62 children with congenital nasolacrimal duct obstruction in 5 period were reviewed (2002-2006). Successful result was defiend as a resolution of symptoms and signs such as epiphora and discharge at the outcome visit 6 months after the removal of silicon. Statistical analysis was used to assess the effect of age at surgery and duration of intubation on treatment outcome. The age range was 1.4 to 9.5 years (mean: 3.641.77 years). The average duration of intubation was 6.034.81 months (1-30 months). Overall success rate was 85.5% (61 eyes) where as 87.9% (29 eyes) in primary procedure and 84.2% (32 eyes) in secondary procedure. Fisher's exact test showed no significant difference in success rate of primary procedure with increasing age (p=0.09). Also Fisher's exact test found no significant increase or decrease in success rate of secondary procedure with increasing age (p=0.13). increasing duration of intubation greater than 6 months was not associated with increasing chance of success (p=0.51). Unplanned removal of tube (<3 months) because of dislodgement occurred in 5.6% (4 eyes). Fisher's exact test showed no significant difference in success rate with this complication(p=0.09)., هدف از این تحقیق, تعیین عوامل موثر در موفقیت لوله گذاری دو کانالیکولی با لوله سیلیکونی کرافورد در رفع انسداد مادرزادی مجرای اشکی می باشد. این مطالعه به صورت مداخله ای با بررسی 71 چشم از 62 کودک طی یک دوره 5 ساله (سالهای 81 تا 85) که تحت عمل جراحی لوله گذاری دو کانالیکولی با لوله سیلیکونی قرار گرفته اند صورت گرفته است. عدم وجود اشکریزش و ترشحات موکوسی در پایان 6 ماه بعد از خارج ساختن کرافورد به عنوان نتیجه موفق در نظر گرفته شد و ارتباط آن با سن زمان جراحی و مدت زمان باقی ماندن کرافورد مورد بررسی قرار گرفت.میانگین سنی بیماران 4/1- 5/9 سال( 77/1 64/3 سال) بود. میانگین مدت زمان باقی ماندن کرافورد81/4 03/6 ماه(1 ماه تا30 ماه ) بود. میزان موفقیت کلی این روش9/85% (61 چشم) بوده است. میزان موفقیت در اقدام اولیه 5/87% (29 چشم ) ودر اقدام ثانویه 2/84% (32 چشم ) بود. آزمون دقیق فیشر نشان داد که در اقدام اولیه ارتباط معنی داری بین موفقیت و گروه سنی وجود ندارد(09/0= P). این آزمون نشان داد که افزایش سن در مواردیکه به عنوان اقدام ثانویه انجام می گیرد نیز باعث کاهش میزان موفقیت نمی شود(13/0=P) و باقی ماندن کرافورد بیشتر از 6 ماه باعث افزایش موفقیت نمی گردد(51/0 = P). شایعترین عارضه این روش جابه جایی زودرس کرافورد ( قبل از اتمام 3 ماه ) می باشد که در 6/5% موارد (4چشم ) اتفاق افتاد. آزمون دقیق فیشر نشان داد که خروج زودرس کرافورد در اثر این عارضه باعث کاهش موفقیت نمی شود (09/0=P).