مقایسه نتایج 2 نوع اپر2چ ترانس پاتلار و مدیال پاراتلار تاندون در Intramedullary Nailing تی بیا در درمان شکستگی های تی بیا

Abstract

This study aims at comparing two surgical approaches, transpatellar and medial parapatellar tendon in tibial intramedullary nailing for treatment of tibial fractures. In a randomized clinical trial, 50 patients with fracture of tibial shaft were recruited during a 16-month period in Tabriz Shohada Hospital. Intramedullary nailing was employed as the surgical technique in all patients through two different approaches; transpatellar (group T) and medial parapatellar tendon (group M). Assign of patients to each group was randomly (25 patient for each group). Pain was assessed by VAS, as well as range of motion (ROM) 2 weeks and 1, 3 and 6 months after operation. There were 23 males and 2 females with a mean age of 28.685.76 years in group T and 21 males and 4 females with a mean age of 28.805.82 years in group M (p=0.667 and 0.942, respectively). The two groups were matched for the educational level, etiology, location and type of fracture. There was no major complication after surgery in both groups. The mean score of pain (VAS) was significantly higher in group T 3 and 6 months after operation comparing with those in group M (p=0.013 and 0.009, respectively). Range of motion, as well as the length of skin incision and nail out of anterior tibial cortex was not significantly different between the two groups, هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج دو نوع اپروچ ترانس پاتلار و مدیال پاراپاتلار تاندون در میله گذاری اینترامدولاری تی بیا در درمان شکستگی های تی بیا است. در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 50 بیمار با شکستگی تنه تی بیا طی مدت 16 ماه در بیمارستان شهدا تبریز مورد بررسی قرار گرفتند. میله گذاری اینترامدولاری بعنوان روش جراحی در تمامی بیماران بکار گرفته شد که بوسیله دو اپروچ ترانس پاتلار (گروه T) و مدیال پاراپاتلار تاندون (گروه M) انجام شد. قرارگیری بیماران در هر گروه بصورت تصادفی صورت گرفت (25 بیمار در هر گروه). درد با استفاده از مقیاس عینی درد و نیز محدوده حرکتی 2 هفته، 1، 3 و 6 ماه پس از عمل تعیین گردید.23 بیمار مذکر و 2 بیمار مونث با سن متوسط 76/568/28 سال در گروه T و 21 بیمار مذکر و 4 بیمار مونث با سن متوسط 82/580/28 سال وارد مطالعه شدند (p بترتیب 667/0 و 942/0). دو گروه از نظر سطح تحصیلات، علت، محل و نوع شکستگی همسان بودند. متوسط امتیاز درد (VAS) 3 و 6 ماه پس از جراحی در گروه T بطور معنی داری بیشتر از گروه M بود (p بترتیب 013/0 و 009/0). محدوده حرکتی و نیز طول انسیزیون جلدی و میزان بیرون ماند میله از کورتکس قدامی تی بیا در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.