بررسی شیوع و عوامل موثر در انواع مختلف نکروز آواسکولر سر فمور بدنبال عمل جراحی در درفتگیهای تکاملی مفصل ران در بیماران 27 ساله

Abstract

هدف از این مطالعه, تعیین شیوع و عوامل موثر در انواع مختلف نکروز آواسکولار سر فمور به دنبال عمل جراحی در رفتگی های تکاملی مفصل ران در بیماران 1-7 ساله است. در این مطلعه توصیفی - مقطعی 40 کودک مبتلا به DDH که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. این بیماران 1 تا 7 ساله, طی یک دوره سه ساله (آبان ماه 1384 لغایت آبان ماه 1387) در بیمارستان شهدا تبریز پذیرش شدند تمامی این بیماران حداقل به مدت 6 ماه تحت پی گیری قرار گرفتند. اعمال جراحی انجام شده به 4 گروه تقسیم شدند: A- جااندازی باز, B- جااندازی باز + استئوتومی سالتر, C- جااندازی باز + کوتاه کردن فمور, D- جااندازی باز + استئوتومی سالتر + کوتاه کردن فمور. وجود AVN از طریق ارزیابی کلیشه های رادیوگرافی پس از عمل و مقایسه آنها با کلیشه قبل از عمل بررسی شد. 5/27 درصد اعمال جراحی بر روی بیماران پسر و 5/72 درصد بر روی بیماران دختر صورت گرفت. 0/35درصد موارد DDH یک طرفه و باقی آنها دوطرفه بودند. 12 بیمار (30 درصد) شواهد رادیولوژیک AVN داشتند, البته تمامی آنها در گروه I طبقه بندی Bucholz-Ogden قرار می گرفتند. 40 درصد بیماران گروه A, 25 درصد بیماران گروه B, 14/3 درصد بیماران گروه c, و 4/36 درصد بیماران گروه D این علائم را بروز دادند.