بررسی فاکتورهای موثر در موفقیت جراحی کوتاه کردن عضله بالا برنده پلک در تصحیح افتادگی پلک

Abstract

The purpose of this study is identify any factors which may predict success of levator resection in blepharoptosis correction Hospitals records of 52 consecutive patients undergoing anterior levator resection for unilateral blepharoptosis were reviewed. Successful result was defined a lid level within 1 mm of the fellow eye at 1 year after surgery. The authors studied the effect of preoperative levator function amount of ptosis and kind of anesthesia on surgical outcome. 52 patient include 27 females (51/9%) and 25 males (48/1%) were entered in study. Mean age was 16.73 9.3 (rang 4-40 years). The minimum fellow up period was 1 year. 28 patients (%53.8) underwent levator resection under local anesthesia (group 1) and 24 patients (%46.2) underwent a levator resection undergeneral anesthesia (group 2). Overall success rate was( 40 patients )( %76.9) 2 months following surgery and (32 patients)(%61.5) 6 months 1 year following surgery. The difference was significant (p<0.001). The most common complication at 1 year were under correction (%38.5). Multivariate Logestic Regression found severe ptosis (p=0.002) and decreasing preoperative LF (p=0.007) were associated with decreasing chance of success. Univariate logistic Regression found no significant correlation between kind of Anesthesia & successful outcome (p=0.312), هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر در موفقیت این روش جراحی می باشد.پرونده 52 بیمار که تحت عمل جراحی لواتور رزکشن قدامی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف 1 میلی متر یا کمتر، بین MRD1 2 چشم بعد از یکسال به عنوان نتیجه موفق در نظر گرفته شد و ارتباط آن با شدت پتوز، عملکرد عضله لواتور و نوع بیهوشی، مورد بررسی قرار گرفت.52 بیمار شامل 27 زن (9/51 درصد)و 25 مرد(1/48 درصد) با میانگین سنی 3/973/16 سال(4 تا 40سال)، وارد مطالعه شدند. حداقل مدت پیگیری، یکسال بعداز عمل بود. در 28 بیمار(8/53 درصد)، عمل کوتاه کردن عضله لواتور با بی حسی موضعی ( گروه1) و در 24 بیمار (2/46 درصد)، عمل کوتاه کردن عضله لواتور، با بیهوشی عمومی( گروه2) صورت گرفته بود. در پایان ماه دوم بعداز عمل، در 40 بیمار (9/76 درصد)، نتیجه موفق، حاصل شده بود در حالیکه بعداز یک سال در 32 بیمار (5/61 درصد)، نتیجه جراحی، موفق بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود (001/0> p). شایعترین عارضه این روش جراحی دریک سال، اصلاح کمتر از حد بود (5/38%). آزمون Multivariate Regression نشان داد که پتوزشدید (002/0=p) وکاهش عملکرد عضله لواتور قبل از عمل (007/0=p )، باعث کاهش میزان موفقیت جراحی شدند. درآزمون Univariate Regresion رابطه معنی داری بین نوع بیهوشی وموفقیت جراحی وجود نداشت(312/0=p).