بررسی اثربخشی رژیم های ترکیبی کلونیدین با دکسترومتورفان و کلونیدین با آمانتادین در مقایسه با رژیم دارویی کلونیدین در تخفیف علایم سندرم ترک تریاک

Abstract

تاثیر آنتاگونیستهای گیرنده N- متیل D- آسپارتات در مهار علایم ناشی از ترک اپیاتها نشان داده شده است. آمانتادین و دکسترومتورفان آنتاگونیستهای غیر رقابتی گیرنده های NMDA بوده و به صورت بالینی در دسترس هستند و این مطالعه به مقایسه تاثیر رژیمهای دارویی دکسترومتورفان و کلونیدین، آمانتادین و کلونیدین با رژیم دارویی کلونیدین به تنهایی در تخفیف شدت علایم سندرم ترک تریاک میپردازد.مواد و روشها:این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسویه کور تصادفی (Randomized Double-blind clinical Trial) انجام شده است.معیارهای ورود عبارت بودند از وابستگی به اپیات بر اساس ویرایش چهارم کتابچه تشخیصی وآماری اختلالات روانی(DSM-IV)، مردان 20 تا 40 ساله، نداشتن بیماریهای شدید داخلی وجراحی و مثبت بودن آزمایش سم شناسی ادرار(تست مورفین) که جهت تایید استفاده اخیر از اپیاتها انجام میشد. نتایج: در مجموع 90 بیمار (30 بیمار در هرگروه) مورد ارزیابی نهایی قرار گرفتند.در 48و72 ساعت پس از شروع ترک بیمارانی که رژیم دارویی کلونیدین با دکسترومتورفان دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه دارویی کلونیدین به تنهایی علایم ترک خفیف تری را نشان دادند. همچنین در 48 و72 ساعت پس از شروع ترک بیمارانی که رژیم دارویی کلونیدین با آمانتادین دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه دارویی کلونیدین به تنهایی علایم ترک خفیف تری را نشان دادند. بنابراین تفاوت بین گروههای رژیم دارویی ترکیبی با گروه رژیم دارویی کلونیدین به تنهایی از نظر آماری معنی دار بود.