بررسی اثر پروفیلاکتیک سیتی کولین بر مرگ و میر و بروز نقص عصبی پایدار در بیماران دچار هماتوم ساب دورال تحت حاد یا مزمن درمان شده با عمل جراحی در بیمارستانهای امام خمینی و شهدای تبریز در سال86

Abstract

In this study the authors examined the effect of perioperative prescription of citicoline on mortality and morbidity of chronic subdural hematomas. Sixty patients who were considered as candidates for surgical evacuation of chronic subdural hematoma were selected and randomized into treatment and placebo groups. All of the patients received standard accepted treatments recommended for these hematomas while the cases in the treatment arm additionally received 1 gr of the drug twice a day from three days before intervention until the end of the day of operation. In the first three postoperative days the dose given was 500 mgs twice a day and in the seven following days the patients were treated with 250 mgs daily of citicoline. The control group consisting of 30 patients received placebo in the same frequency. Mortality and different aspects of neurological morbidity were assessed after three and six months of the treatment separately and were compared between the groups. No significant differences could be observed in the baseline characteristics of the groups. Identical mortality was found between two arms of the study. Recurrence rate and morbidity due to motor and sensory deficits and cognitive disorders were less in the citicoline group although not statistically significant. Language errors were significantly less in the citicoline arm. Patients treated with citicoline were significantly more able to perform their personal activities. No major side effects attributable to citicoline could be detected., در این مطالعه به بررسی اثرات تجویز پیش از عمل سیتی کولین روی مرگ و نقایص هماتوم های ساب دورال مزمن پرداخته شده است.60 بیمار که کاندید تخلیه جراحی هماتوم ساب دورال مزمن بودند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه دریافت کننده سیتی کولین و دارونما قرار گرفتند. تمام بیماران درمان های استاندارد معمول توصیه شده برای این نوع هماتوم ها را دریافت کردند؛ در حالیکه موارد دیافت کننده درمان اضافه بر آن یک گرم دارو دو بار در روز از سه روز قبل از مداخله تا پایان روز عمل دریافت کردند. در سه روز اول بعد از عمل دوز داده شده به 500 میلی گرم دو بار در روز تغییر داده شد و در 7 روز بعدی بیماران با 250 میلی گرم در روز درمان شدند. گروه کنترل نیز متشکل از 30 بیمار بودند که به همان روال گروه قبل برای آنها دارونما تجویز شده بود. مرگ و میر و جنبه های مختلف نقص عصبی سه و شش ماه بعد از درمان جداگانه ارزیابی شده و بین دو گروه مقایسه شدند. هیچ تفاوت معنی داری در خصوصیات پایه دو گروه مشاهده نشد. مرگ قطعی بین دو گروه مطالعه یافت شد. میزان عود و نقص در ارتباط با نقایص حسی و حرکتی و اختلالات شناختی در گروه سیتی کولین کمتر بود ولی بطور آماری معنی دار نبود. خطا های زبانی بطور معنی داری در گروه سیتی کولین کمتر بود. بیماران درمان شده با سیتی کولین بطور معنی داری بیشتر قادر به انجام فعالیت های شخصی خود بودند. هیچ عارضه جانبی عمده قابل استناد به سیتی کولین به دست نیامد.