بررسی نتایج سنگ شکنی بر روی سنگهای کلیوی 20-30 میلی متر در مرکز سنگ بیمارستان امام خمینی تبریز (8086)

Abstract

This study aims at evaluating the results of ESWL in treating adult kidney stones sized 20-30 mm. Methods & Materials In an analytic-descriptive study, profiles of 100 patients with kidney stones varying in size between 20 and 30 mm were evaluated in Tabriz Imam Hospital during a 12-months period. The size of stones was measured by X-ray before treatment. The rate of shocks and the transferred energy were determined during ESWL therapy. The stone-free state was defined as no radiological evidence of stone or fragments of 3 mm. The studied parameters were compared between two groups with successful and unsuccessful consequences. Results One hundred patients aged 46.8416.17 (12-79) years, 66 males and 34 females were enrolled in the study. The mean diameter of stones was 23.453.43 (20-30) mm, 21% greater than 26 mm. Staghorn stones were documented in 4 cases. The stone free rate was 37% in the studied population. The size of stone was significantly higher in the failed treatment group with no significant difference in patients' characteristics and the other specifications of stone such as location and laterality. Applying the ROC curve, in stones 21.5 mm the probability of failure were as high as 90%. The mean shock and radiation amounts were not significantly different between the two groups; however, the needed sessions were significantly higher in the patients with successful outcomes., هدف از این مطالعه بررسی نتایج ESWL در سنگ های کلیوی 20 تا 30 میلی متری بالغین است.مواد و روشهادر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی، پرونده 100 بیمار با سنگ کلیوی 20 تا 30 میلی متری در بیمارستان امام تبریز طی 12 ماه بررسی شد. اندازه سنگ با استفاده از X-ray پیش از درمان اندازه گیری شد.تعداد ضربه و میزان انرژی انتقالی طی ESWL تعیین گردید. شرایط بدون سنگ بصورت نبود شواهد رادیولوژیک سنگ یا وجود اجزاء کمتر یا مشاوی با 3 میلی متر درنظر گرفته شده است. پارامترهای بررسی شده بین دو گروه با نتایج موفق و ناموفق مقایسه شدند.نتایج100 بیمار با سن 17/1684/46 (79-12) سال، 66 مذکر و 34 مونث وارد این مطالعه شدند. متوسط اندازه سنگ 43/345/23 (30-20) میلی متر بود که 21% بالای 26 میلی متر بودند. سنگ های شاخ گوزنی در 4 مورد وجود داشتند. شرایط فاقد سنگ در 37% افراد بررسی شده وجود داشت. اندازه سنگ بطور معنی داری در گروه با شکست درمان بیشتر بود ولی از نظر مشخصات بیماران و سایر ویژگی های سنگ نظیر محل و سمت تفاوتی وجود نداشت. در بررسی با منحنی ROC، در سنگ های 5/21 میلی متر احتمال شکست درمان در حدود 90% بود. متوسط شوک و رادیاسیون در دو گروه با نتیجه درمانی موفق و ناموفق تفاوت معنی داری نداشتند، ولی تعداد جلسات درمان در گروه با نتیجه موفق بطور معنی داری بیشتر بود.