بررسی وضعیت تراکم استخوان در قالیبافان شهر تبریز در سال1386 (یک مطالعه پایلوت)

Abstract

This study aims at evaluating BMD in carpet weavers in Tabriz in 2007. Methods & Materials In a cross-sectional study (as a pilot survey), 80 professional carpet weavers aged 20-60 years, with at least 5 years of experience, not less than 5 hours a day for at least 3 days a week were recruited in Tabriz Imam Reza during 17 months. Patients with any history of disease or condition with possible effect on BMD were excluded. The DXA method was employed for bone densitometry at three sites; pelvic bone, wrist and lumbar vertebrae. Presence of at least one abnormal result put the patient in osteopenia (-2.5<T score<-1) or osteoporosis (T score -2.5) categories. Results Eighty carpet weavers, 48 females and 32 males with a mean age of 37.819.79 years were enrolled. Frequency of osteopenia and osteoporosis was 55 and 17.5% in the studied population respectively. The according rates were 68.8 and 21.9 percent for males and 45.8 and 14.6 percent for females, respectively. The rates of osteopenia and osteoporosis were 50 and zero percent in cases aged 20-29 years; 60 and 10 percent in cases aged 30-39 years, 57.9 and 31.6 percent in cases aged 40-49 years; and 64.2 and 38.5 percent in cases aged 50-60 years, respectively. The rate of osteoporosis was higher in males. This predominance remained after adjusting for age and duration of carpet weaving., هدف از این مطالعه بررسی تراکم استخوانی در قالیبافان در تبریز طی سال 1386 می باشد.مواد و روشهادر یک مطالعه مقطعی (بعنوان طرح پایلوت)، 80 قالیباف حرفه ای 20 تا 60 ساله با حداقل 5 سال تجربه، حداقل 5 ساعت کار در روز و حداقل 3 روز در هفته در بیمارستان امام رضا تبریز طی 17 ماه بررسی شدند. افراد با سابقه بیماری یا وضعیت تاثیرگذار بر تراکم استخوانی خارج گردیدند. روش DXA جهت اندازه گیری تراکم استخوانی در سه محل استخوان لگن، مچ دست و فقرات کمری بکار رفت. با وجود حداقل یک نتیجه غیرطبیعی، بیمار در گروه استئوپنی (1->T score > 5/2-) یا استئوپروز (T score -2/5) قرار می گرفت.نتایج80 قالیباف، 48 مونث و 32 مذکر با سن متوسط 79/981/37 سال وارد مطالعه شدند. درصد فراوانی استئوپنی و استئوپروز در افراد بررسی شده بترتیب 55 و 5/17 درصد بود. مقادیر مربوطه در افراد مذکر بررسی شده بترتیب 8/68 و 9/21 درصد و در افراد مونث بررسی شده بترتیب 8/45 و 6/14 درصد بود. درصد فراوانی استئوپنی و استئوپروز در گروه سنی 29-20 سال بترتیب 50 و صفر درصد، در گروه سنی 39-30 سال بترتیب 60 و 10 درصد، در گروه سنی 49-40 سال بترتیب 9/57 و 6/31 درصد و در گروه سنی 60-50 سال بترتیب 2/64 و 5/38 درصد بود. درصد فراوانی استئوپنی در افراد مذکر بیشتر بود. این برتری پس از تعدیل از نظر سن و مدت بافندگی نیز وجود داشت.