بررسی رابطه محمور مکانیکی رادیولوژیک اندام تحتانی با زاویه بالینی تیبیوفمورال فاصله اینترکوندیلار و اینترمالئولار

Abstract

هدف از این مطالعه, بررسی رابطه محمور مکانیکی رادیولوژیک اندام تحتانی با زاویه بالینی تیبیوفمورال فاصله اینترکوندیلار و اینترمالئولار می باشد. یکصد بیمار با شکایت مرتبط با انحناء غیر طبیعی مفصل زانو در یک مطالعه مقطعی در طی دوره یک ساله در بیمارستان شهدای تبریز ارزیابی شدند. یک رادیوگرافی بلند و ایستاده قدامی - خلفی اندام های تحتانی در تمام بیماران بعمل آمد و از روی آن محور مکانیکی, زاویه تیبیوفمورال رادیولوژیک اندازه گیری شد. سپس زاویه تیبیوفمورال بالینی و فاصله اینترکوندیلار - اینترمالئولار اندام های تحتانی تعیین گردید. همبستگی بین پارامترهای مورد اشاره با استفاده از ضریب rho اسپیرمن ارزیابی شد. 100 بیمار (200 اندام تحتانی) با شکایت انحناء غیرطبیعی زانو, 62 مونث و 38 مذکر, با میانگین سنی 17/15+-72/34 (19 تا 63) سال و میانگین شاخص توده بدنی 78/2+-17/23 کیلوگرم بر مجذور متر وارد مطالعه شدند. بر اساس مقادیر محور مکانیکی, 162 اندام در وضعیت واروس (متوسط 87/10- درجه), 28 اندام در وضعیت والگوس (متوسط 85/8 درجه) و 10 اندام در وضعیت طبیعی بودند. همبستگی بالا و معنی داری بین فاصله اینترکوندیلار - اینترمالئولار و مجموع زوایای محور مکانیکی اندام های تحتانی وجود داشت (605/0=rho, 0/001>p). همچنین همبستگی بالا و معنی داری بین زوایای تیبیوفمورال بالینی و رادیولوژیک با محور مکانیکی اندام تحتانی مشاهده شد (rho بترتیب 699/0 و 493/0؛ 0/001>p).