نقش آزمایشات روتین در اداره کودکان مبتلا به اولین تب تشنج ساده

Abstract

This study aims at evaluating the role of routine laboratory tests in management of children with first febrile convulsion. Methods & Materials In an analytic-descriptive cross-sectional study, 224 children with primary diagnosis of first febrile convulsion were enrolled during a one-year period in Tabriz Children Hospital. These patients randomized in two groups; group A with no routine laboratory tests on admission; and group B in which the routine laboratory tests were requested in emergency room. The diagnosis of underlying febrile disease and the main condition was compared on admission, during hospitalization and one week after admission and the role of laboratory tests was investigated in any change if present. Results Two hundred and twenty four children, 114 patients in group A and 110 patients in group B were studied. The diagnosis of underlying febrile condition was changed in 7.3% and 3.5% of the patients during hospital stay or one week after reception comparing with the primary diagnosis on admission in groups B and A, respectively (p=0.060). The related rates were 7.3% and 2.6% for the main diseases, respectively (p=0.108). Need of conducting routine laboratory tests during hospital stay and one week after admission was 3.5% and .9% in group A with no need in group B with no significant difference in this regard. Routine laboratory tests results had no role in changing of neither diagnoses. The mean duration of hospital stay, as well as the mean total hospital-related costs were significantly higher in group B comparing with them in group A, هدف از این مطالعه بررسی نقش تست های آزمایشگاهی در اداره کودکان با اولین حمله تب تشنج است.مواد و روشهادر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، 224 کودک با تشخیص اولیه حمله اول تب تشنج طی مدت یک سال در بیمارستان کودکان تبریز بررسی شدند. این بیماران بطور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه الف بدون انجام آزمایشات مرسوم در زمان پذیرش و گروه ب که در آنها آزمایشات روتین در بخش اورژانس درخواست گردید. تشخیص بیماری تب دار زمینه ای و نیز وضعیت اصلی منجر به بستری در زمان پذیرش، طی بستری و یک هفته پس از پذیرش مقایسه و نقش تست های آزمایشگاهی در تغییر تشخیص در صورت وجود، تعیین شد. نتایج224 کودک، 114مورد در گروه الف و 110 مورد در گروه ب بررسی شدند. تشخیص بالینی بیماری تب دار طی بستری در بخش و یک هفته پس از بستری نسبت به تشخیص بالینی بدو پذیرش در گروه ب در 3/7% موارد و در گروه الف در 5/3% موارد تغییر یافت که این تفاوت، معنی دار نبود (060/0=p). این میزان در مورد بیماری اصلی بترتیب 3/7% و 6/2% بود (108/0=p). طی بستری و یک هفته پس از آن، نیاز به انجام آزمایشات روتین در گروه الف بترتیب در 5/3% و 9/0% موارد وجود داشت و در گروه ب ثبت نشد که از این نظر تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج آزمایشات مرسوم هیچ تاثیری بر تشخیص هر دو وضعیت نداشت. متوسط مدت بستری و نیز متوسط هزینه بیمارستانی در گروه ب در مقایسه با گروه الف بطور معنی داری بیشتر بود.