بررسی نتایج عملکردی درمان شکستگیهای دیستال رادیوس با روش پین زدن پرکوتانئوس

Abstract

This is less invasive method comparing with the open surgeries. This study aims at evaluating the functional outcome of this treatment in distal radius fractures. In an analytic-descriptive cross-sectional study, 50 patients with distal radius fractures who underwent percutaneous pinning were recruited in a 16-month period in Tabriz Shohada Hospital. Follow-up was possible in 48 (96%) patients. The follow-up period was 3 months. At the end of sixth month, the treatment complications (including infection, nonunion, tendon injury, pin loosing and pain), functional results (including range of motion (ROM) and grip strength) and radiological parameters were evaluated. Forty eight patient, 22 males and 27 females with a mean age of 47.113.7 (19-80) years were enrolled on. Articular involvement was present in 1 (2.1%) patient. The ROM of involved limb was significantly lower than the other side, except or the ulnar deviation. The grip strength was significantly lower than the other side. Tendon injury, pain, infection, nonunion and loosing of pin was present in4.2%, 14.6%, 16.7%, 2.1% and 2.1% of cases after treatment, respectively. Based on the radiological findings, unacceptable amount of the palmar tilt, articular step, radial inclination and radial length was present in 6.3%, 0%, 2.1% and 6.3% of cases, respectively three months after treatment., هدف از مطالعه فعلی بررسی نتایج عملکردی این نوع درمان در شکستگی دیستال رادیوس می باشد.در یک مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، 50 مورد شکستگی دیستال رادیوس که به طریق پین گذاری از طریق جلد درمان شده بودند، بمدت 16 ماه در بیمارستان شهدا تبریز بررسی شدند. امکان پیگیری در 48 (96%) بیمار وجود داشت. مدت پیگیری بیماران سه ماه بوده است. در انتهای ماه سوم، عوارض مرتبط با درمان (از جمله عفونت، عدم جوش خوردگی، آسیب تاندونی، شل شدگی پین و درد)، نتایج عملکردی (شامل دامنه حرکت مفصلی و قدرت مشت کردن) و معیارهای رادیولوژیک ارزیابی گردید.48 بیمار، 22 مذکر و 27 مونث با سن متوسط 7/131/47 (80-19) سال وارد مطالعه شدند. درگیری مفصلی در 1 (1/2%) مورد وجود داشت. دامنه حرکات مفصلی اندام شکسته سه ماه پس از درمان بجز Ulnar deviation، کمتر از سمت مقابل بود. قدرت مشت کردن سه ماه پس از درمان کمتر از سمت مقابل بود. آسیب تاندونی، درد محل شکستگی، عفونت، عدم جوش خوردگی و شل شدگی پین پس از درمان بترتیب در 2/4%، 6/14%، 7/16، 1/2 و 1/2 درصد موارد وجود داشت. بر اساس یافته های رادیولوژیک، Palmar tilt، Articular step، Radial inclination و Radial length غیرقابل قبول سه ماه پس از درمان بترتیب در 3/6، 0، 1/2 و 3/6 درصد موارد وجود داشت.