تاثیر ورزشهای آئروبیک و تقویتی بر وضعیت تعادل، قدرت عضلانی و تراکم استخوان در زنان یائسه مبتلا به استئوپنی و استئوپروز اولیه

Abstract

The aim of this study is to investigate the effect of exercise therapy on balance status, muscle strength, increased bone density and quality of life in patients with osteopenia and primary osteoporosis. In this clinical trial that performed on 90 postmenopausal women with a diagnosis of osteopenia and osteoporosis. To measure the balance, fall risk and condition stability indices were determined using Biodex balance training instrument. Clinical testing, including time up & go, was precisely measured in seconds by chronometer. Bone density of lumbar and femoral neck areas was measured by DEXA. Finally, SF36 questionnaire of "quality of life" was completed by the patients. In the second group, aerobic exercise, and in the third group strengthening exercises was conducted for 6 months with one month resting phase. Although average BMD in an intra-group comparison between before and after the intervention had significantly increased in all three groups (except femoral neck BMD in the group without exercise), the mean of this increase in BMD in lumbar area and femoral neck after treatment had no statistically significant difference among the three groups under study (0.29 0.19, 0.26 0.25, 0.260.23, P=0.834; 0.12 0.20, 0.15 0.19, 0.170.20, P=0.734, respectively), as well as in comparison between the two different exercise groups (P=0.873,0.945). As for evaluation of balance status, the study results indicated significantly different recovery at the time of performing TUG (time up & go) test and reduction of fall risk and improvement of postural stability in two exercise groups in comparison to the group without exercise (P0.05)., هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ورزش درمانی بر وضعیت تعادل، قدرت عضلانی، افزایش دانسیته استخوانی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به استئوپنی و استئوپروز اولیه میباشد.در این کارآزمایی بالینی، 90 نفر زن یائسه با تشخیص‌استئوپنی شدید و استئوپروز مطالعه شدند. جهت سنجش تعادل دو شاخص ریسک سقوط و ثبات وضعیتی با Biodex balance training تعیین و تست بالینی up & go Time با کورنومتر اندازه گیری شد. سنجش میزان تراکم استخوان به روش DEXA در نواحی لومبار و گردن فمور انجام گرفت. نهایتا پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 تکمیل شد. در گروه دوم، تمرینات آئروبیک و در گروه سوم تمرینات تقویتی به مدت 6 ماه با فاز استراحت 1 ماهه انجام گرفت. اگر چه متوسط مقدار BMD در مقایسه درون گروهی بین قبل و بعد از مداخله، در هر سه گروه (به استثنا BMD گردن فمور در گروه بدون ورزش) به طور معنیدار افزایش یافته است اما متوسط این افزایش دانسیته در BMD ناحیه لومبار و گردن فمور بعد از درمان بین سه گروه مورد مطالعه به ترتیب (19/0 29/0 ، 25/0 26/0 ،23/0 26/0 و 834/0=P؛ 20/017/0 ، 19/015/0 ، 20/012/0 و 734/0=P) و همچنین در مقایسه بین دو گروه متفاوت ورزشی (945/0و 873/0=P)، تفاوتی از نظر آماری وجود ندارد. در مورد بررسی وضعیت تعادل نتایج حاصله حاکی از بهبودی در زمان عملکرد در انجام تست Time up & go (TUG) و کاهش خطر سقوط و بهبودی ثبات وضعیتی در دو گروه ورزشی با تفاوت معنیداری نسبت به گروه بدون ورزش میباشد (001/0P).