فراوانی اختلالات خود ایمنی تیروئید در بیماران مبتلا به دیابت تیپ یک و پیگیری آنها از سال 1372لغایت 1389

Abstract

The aim of this study was to determine the prevalence of thyroid dysfunction, and to show the results of long term follow up of a large cohort of population with type1 DM. A total of 386 type1 diabetic patients with no known thyroid dysfunction prior to diagnosis of diabetes were enrolled into the study and followed from 1 to 17 years(mean:9.84.044). Clinical examination and laboratory evaluations including serum TSH and thyroperoxidase antibodies were performed at regular intervals. At the end of the follow up period relevant data were collected and analysed with SPSS software, version 15. Sixty-three(16.3%) patients developed thyroid dysfunction during follow up period. There were 54 females(85.7%) and 9 males(14.3%) among this population (p<0.0001). Fifty-three(13.8%) become hypothyroid. In this longitudinal study 115(30%) patients had high titers of TPO-antibodies in their sera, of whom 57(50.4%) developed abnormal thyroid function. In statistical analysis using Caplan-Meier method, 50% of subjects developed thyroid abnormalities during the first 10 years after diagnosis of type1 DM. Thyroid abnormalities occurred earlier in male subjects in comparison with females(p=0.002). Thyroid abnormalities had direct relation with variables such as sex, duration of follow up, duration of diabetes, family and personal history of other autoimmune disorders., هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع اختلالات عملکرد تیروئید و ارائه نتایج پیگیری بلند مدت جمعیت بزرگی از بیماران مبتلا به دیابت تیپ1 بود. 386 بیمار با دیابت تیپ1 که قبل از ابتلا به دیابت بیماری شناخته شده تیروئید نداشتند، از 1 تا 17 سال(میانگین 044/48/9) بطور منظم تحت پیگیری قرار گرفتند. تمامی بیماران هر 12-6 ماه از نظر تیروئید معاینه و غلظت سرمی TSH در اولین مراجعه و TSH و تیتر Anti TPO در فواصل منظم هر 2-1 سال تا پایان مطالعه اندازه گیری شد. در پایان مدت پیگیری، اطلاعات لازم از پرونده بیماران استخراج و با نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 63 نفر(%3/16) در طول مدت پیگیری دچار اختلال عملکرد تیروئید شدند. از بین افراد با اختلال عملکرد تیروئید، 54 نفر(%7/85) مؤنث و 9 نفر(%3/14) مذکر بودند (0001/0>p). 53 بیمار(%8/13) دچار کم کاری تیروئید شدند. در این بررسی طولی در 115 مورد(%30) از بیماران تیتر آنتی بادی تیروپراکسیداز مثبت بود. از بین 115 بیمار دارای آنتی بادی تیروپراکسیداز مثبت، 57 مورد(%4/50) در طی پیگیری دچار اختلال عملکرد تیروئید شدند.در آنالیز آماری به روش کاپلان مایر، %50 بیماران در 10 سال نخست بعد از ابتلا به دیابت و %50 افراد بعد از 10 سال دچار مشکل تیروئید شدند. بررسی به تفکیک جنسیت نشان داد که بیماران مذکر، در صورت ابتلا به اختلال اتوایمیون تیروئید، بیماری را در فاصله زمانی کوتاهتری نسبت به زنان بروز می دهند(002/0=p). اختلال عملکرد تیروئید با متغیر هایی همچون جنس، طول مدت پیگیری، طول مدت دیابت، سابقه فامیلی بیماری های اتوایمیون تیروئید و سابقه شخصی ابتلا به سایر اختلالات اتوایمیون در ارتباط بود.