فراوانی و عوامل خطر افزایش قند خون در کودکان مبتلا به لوسمی تحت شیمی درمانی

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و شدت هایپرگلایسمی و عوامل خطر آن در این بیماران می باشد.روش کار: طی یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی تعداد 288 کودک با تشخیص لوسمی که در فاصله سال های 1380 تا 1388 در بیمارستان کودکان تبریز تحت شیمی درمانی برای اینداکشن قرار گرفته اند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که در طول یکماه دوره درمان، دو مورد قند خون راندوم بالاتر مساوی 140 میلی گرم در صد و کمتر از 200 میلی گرم در صد داشته باشند، بعنوان عدم تحمل گلوکز و بیمارانی که دو مورد قند خون راندوم بالاتر مساوی 200 میلی گرم در صد داشته باشند، بعنوان حد دیابتیک در نظر گرفته شدند.نتایج: میانگین سنی بیماران 21/473/8 سال بود. 172 نفر (7/59%) از بیماران مذکر بودند. عمده بیماران (251 نفر، 2/87%) مبتلا به ALL و 37 نفر (8/12%) مبتلا به AML بودند. در 28 نفر (7/9%) از بیماران هیپرگلیسمی از زمان شروع درمان مشاهده شد که 6 نفر (1/2%) عدم تحمل گلوکز و 22 نفر (6/7%) دیابتیک بودند. شیوع هیپرگلیسمی در ALL برابر 10% و در AML برابر 1/8% بود. ارتباط معنی داری بین سن (003/0=p) و BMI (004/0=p) و بروز هایپرگلیسمی مشاهده گردید. بعد از وارد کردن در آنالیز رگرسیون مشاهده گردید که BMI و سن نقش بارزی در بروز هایپرگلیسمی دارند.