مقایسه ویدیولارنگوسکوپی(گلایدسکوپی) و لارنگوسکوپی مستقیم با تیغه مکینتاش در لوله گذاری تراشه بیماران چاق

Abstract

The objective of this study was to compare tracheal intubation quality between direct laryngoscopy and video laryngoscopy in obese patients In a randomized clinical trail 100 patients for non emergency surgery who were in the range of mild to moderate (BMI=28-35) obesity were allocated in one of the control and study groups.In control group patients were intubated with direct Macintosh laryngoscopy and study group patients intubated with the aid of videolaryngoscope.Intubation condition in regards to intubation time, tries number for intubation and alteration of respiratory and cardiovascular parameters were evaluated. Fifty patients with a mean BMI of 31.8 and fifty with a mean BMI of 32.3 were enrolled to control and study groups respectively (p=0.627). Mean intubation time was 14.19 1.03 and 25.43 1.27 in control and study group respectively which was significantly longer in study group (p=0.003).Number of tries for intubation in control group was significantly more than study group.SPO2 was higher and bucking rate was lower in study group comparing with control group.Alteration in cardiovascular parameters ( HR, BP, RPP) was less than control group., هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت انتوباسیون تراشه بین دو روش لارنگوسکوپی مستقیم و ویدئولارنگوسکوپی در بیماران چاق بود.در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، یکصد بیمار جراحی غیر اورژانس که در تعریف چاقی خفیف تا متوسط با شاخص توده بدنی (BMI) 35- 28 بودند در یکی از دوگروه مورد مطالعه قرار گرفتند.در بیماران گروه اول، لوله گذاری تراشه به روش لارنگوسکوپی مستقیم با تیغه مکینتاش انجام شد.در بیماران گروه دوم نیز همانند گروه اول در وضعیت سر وگردن در حالت Sniffing لارنگوسکوپی و لوله گذاری با استفاده از ویدئولارنگوسکوپ انجام شد. وضعیت لوله گذاری از لحاظ پارامترهای موفقیت، تعداد تلاش ها و زمان لازم برای لوله گذاری و تغییرات پارامترهای تنفسی و قلبی عروقی مقایسه شدند. در این مطالعه از 100 بیمار مورد بررسی 50 نفر درگروه شاهد و 50 نفر در گروه مطالعه بودند. میانگین BMI گروه شاهد 19/0 8/31 و گروه مورد 28/0 3/32 بود و از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دوگروه وجود ندارد.میانگین زمانی لازم برای لوله گذاری داخل تراشه در گروه شاهد 03/1 19/14 ثانیه و در گروه مورد 27/1 43/25 ثانیه بود که در گروه مورد به طور معنی داری طولانی تر از گروه شاهد بود.تعداد تلاشهای لازم برای لوله گذاری در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد بود. حفظ میزان SPO2 در طی لارنگوسکوپی در گروه مورد بهتر از گروه شاهد بود. تغییرات پارامترهای قلبی عروقی ازجمله RPP,BP,HR در گروه مورد کمتر از گروه شاهد مشاهده گردید.