بررسی پیش آگهی درمان بیماران با شکستگی و در رفتگی اندامهای فوقانی و تحتانی توأم با آسیب شریان

Abstract

Background and objectives: upper and lower extremity injuries following car accidents, falling down or occupational injuries often involve young population. Fractures or dislocations can cause injury to main artery of limb. When these injuries occurs together a complicated situation happens which any delay in diagnosis or treatment may cause limb loss and permanent disability. So limb preservation depends on rapid action of emergency team including vascular and orthopedic surgeon and time has a basic role. In this study we try to identify the major risk factors when fractures and dislocations are accompanied by arterial injury. Material and methods: this is a descriptive study in the patients with limb trauma and simultaneous arterial injury. Study last for one year in the shohada and imam khomeiny hospitals. Each patient has folowed up and the results of treatment were identified. First a questionnaire was completed in which all suspected risk factors were included. All of these factors finally analysed. Results: we have 60 patients including 53 male and 7 female in a range of 14 to 63 years old. Average was 32.7 9a total of 19 patients have lost their limb because of failure of surgery or severity of injury. 21.5% were because of occupational and 87.5% because of motor vehicle accidents. The average time from accident to operating room was 4.6 1.8 hours. 75% were in lower extremities and 25% in upper extremities. There was at least one open fracture in 81.6% of patients and all patients who lost their extremity. Injury to other organs occurred in 14 patients. Conclusion: the major risk factors for poor prognosis were: open fractures , lower extremity injuries, accompanying head, chest or abdominal injuries and popliteal and axillary arteries injury and need for ICU care. Key words: arterial injury, trauma , prognosis, هدف از این مطالعه ارزیابی فاکتورهای خطر در پاسخ به درمان بیماران مبتلا به شکستگی و در رفتگیصهای اندام توام با آسیب شریانی است.روش کار و مواد :پژوهش حاضر یک بررسی توصیفی میصباشد. جمعیت مورد مطالعه عبارت از بیماران دچار ترومای اندام فوقانی و تحتانی که منجر به آسیب شریان اصلی خونرسانی عضو شده است. مطالعه به مدت یکسال انجام شده و محل انجام آن بیمارستانهای امام خمینی و شهدای تبریز بوده است. بیماران تحت پیگیری قرار گرفته و نتیجه درمان یا درمانهای انجام شده مورد بررسی قرار گرفت. جهت هر بیمار در ابتدا پرسشنامه‌صای تکمیل شد. در این پرسشنامه فاکتورهایی که به نظر میرسید در پیش آگهی درمان بیماران تاثیر داشته باشند مورد پرسش قرار گرفت. سپس کلیه این فاکتورها مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌صها از 60 بیمار مورد مطالعه شامل 53 بیمار مذکر و 7 بیمار مونث با دامنه سنی 14 تا 63 سال بررسی بعمل آمد. میانگین سنی 9 7/32 سال بود. مجموعا 19 بیمار بعلت عدم پاسخ مناسب به جراحی عروق یا شدت آسیب اولیه تحت آمپوتاسیون قرار گرفتند. 5/21 درصد بیماران در اثر ترومای شغلی یا صنعتی و 5/78 درصد بعلت سانحه رانندگی آسیب دیده بودند. متوسط زمان انتقال بیمار از صحنه حادثه به اتاق عمل 8/1 6/4 ساعت بود و 75 درصد بیماران دچار قطع شریانی در اندام تحتانی و 25 درصد در اندام فوقانی بودند. در 6/81 درصد بیماران حداقل یک شکستگی باز وجود داشت. تمام بیمارانی که در نهایت اندام خود را از دست دادند دچار شکستگی بازبودند. ترومابه سایر ارگانها نیز در 14 بیمارمشاهده شد.