بررسی ناتوانی های روانی و اجتماعی بیماران اسکیزوفرنیک

Abstract

Background Being part of society, enjoying good family relations, a healthy lifestyle, or having a satisfying job . . . these are not just a collection of rehabilitation goals but are what most people aspire to. All too often, schizophrenia profoundly disrupts these expectations social isolation is a daily reality for most people with psychotic disorders. The majority of people with psychotic disorders have lost essential life roles that normally provide self-esteem and meaning. This study aimed at evaluating the psychosocial disabilities in schizophrenic patients. Methods & Materials In an analytic-descriptive setting, 208 schizophrenic patients were evaluated in Razi Hospital during a one year period. The study group consisted of male and female patients aged 18-65 years, with the onset of disease for a minimum of 2 years and at least, one psychological hospitalization in their medical record. The demographic data, as well as the results of the SANS, SAPS, GARF and SOFAS questionnaires were determined in each patient. Results Two hundred and eight patients, 53 females and 155 males with the mean age of 36.9611.55 (18-71) years were enrolled. Vocational, educational, social, familial and self hygiene related disabilities were seen in 63.5%, 21.2%, 93.8%, 13.9% and 48.1% of the patients, respectively. Totally, psychosocial disabilities were reported in 98.1% of the studied patients. The mean age of the patients with educational or social disabilities was lower. The job related problems were seen more common in the males. Familial and social disabilities were related to the severity of positive and negative symptoms, with the predominance of the latter. Positive and negative symptoms were more frequent in patients with social and self care related disabilities, respectively. The duration of the disease was significantly correlated with the positive symptoms and familial-social disabilities. Conclusion The current study showed that the psychosocial disabilities are common in schizophrenia; so supportive activities should be planned for the ease of patients and their families., مقدمه‌جزیی از جامعه بودن، لذت بردن از روابط خانوادگی مطلوب، یک شیوه زندگی سالم یا داشتن یک شغل رضایت بخش ... همگی اینها تنها مجموعه ای از اهداف بازتوانی نیستند، بلکه آن چیزی می باشند که اغلب مردم آرزویش را دارند. اغلب، اسکیزوفرنی بطور عمیق این انتظارات را مختل می کند-انزوای اجتماعی حقیقتی روزمره برای افراد مبتلا به بیماری های روانی است. اغلب بیماران با اختلالات روانی قواعد اساسی زندگی را که بطور طبیعی عزت نفس و مفهوم ایجاد می کنند، از دست می دهند. هدف از این مطالعه، بررسی اختلالات روانی-اجتماعی در بیماران اسکیزوفرن است.مواد و روشهادر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی، 208 بیمار اسکیزوفرن طی مدت یک سال در بیمارستان رازی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مطالعه شامل بیماران مونث و مذکر با سن 65-18 سال، با شروع بیماری بمدت حداقل 2 سال و حداقل یک بار سابقه بستری روانی بود. اطلاعات دموگرافیک، و نیز نتایج پرسشنامه های SANS، SAPS، GARF و SOFAS در هر یک از بیماران تعیین شد.نتایج208 بیمار، 53 مونث و 155 مذکر با سن متوسط 55/1196/36 (71-18) سال واد مطالعه شدند. اختلالات شغلی، تحصیلی، اجتماعی، خانوادگی، و بهداشت فردی بترتیب در 5/63%، 2/21%، 8/93%، 9/13% و 1/48% بیماران مشاهده شد. بطورکلی، اختلالات روانی-اجتماعی در 1/98% بیماران مطالعه شده گزارش گردید. متوسط سن بیماران با اختلالات تحصیلی یا اجتماعی کمتر بود. مشکلات شغلی در افراد مذکر بیشتر بود. اختلالات خانوادگی و اجتماعی با شدت علایم مثبت و منفی و بویژه مورد اخیر ارتباط داشت. علایم مثبت و منفی بترتیب در بیماران با مشکلات اجتماعی و بهداشت فردی بیشتر بود. مدت بیماری بطور معنی داری با علایم مثبت و اختلالات خانوادگی-اجتماعی ارتباط داشت.نتیجه گیریمطالعه فعلی نشان داد که اختلالات روانی-اجتماعی در اسکیزوفرنی شایع اند؛ بنابراین، فعالیت های حمایتی جهت آسایش بیماران و خانواده آنها باید برنامه ریزی گردد.