بررسی کاهش شنوایی حسی عصبی در عفونت مزمن گوش میانی

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان کاهش شنوایی حسی عصبی و بیماری اوتیت مزمن گوش میانی و همچنین بررسی وجود ارتباط بین کاهش شنوایی حسی عصبی و طول مدت بیماری، سن بیمار و پاتولوژی های گوش میانی بود. نوع مطالعه بصورت تحلیلی مقطعی بوده و بیمار در بیمارستان امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی تبریز با اوتیت مزمن گوش میانی یک طرفه و بدون سابقه جراحی گوش بر219 شدند. این بیماران شامل نفر زن درصد و نفر مرد درصد بودند. سن بیماران از سال تا سال با میانگین سنی + سال و طول مدت بیماری بر حسب + سال بود. میزان شیوع کاهش شنوایی حسی عصبی در این مطالع128 درصد بود584یانگین کا91 آستانه هدای416ستخوانی در فرکانس هرتز dB ، 8 هرتز dB83 ، هرتز dB و هرت098B 3185بود. در هیچ یک از فرکانس های گفتاری بین 063ان 1019یی حسی عصبی و جنسیت و سن بیماران تفاوت معنی داری یافت نشد. میان حضور کلستاتوم و طول 273 بیماری در فرکانس هرتز ارتباط معنی داری از نظر آماری با کاهش شنوایی حسی عصبی 500د داشت