بررسی تغییرات فرا ساختاری ویرولیزاسیون در بیضه موشهای بالغ به دنبال مصرف تیوتپا و آنتاگونیستهای GnRH
Abstract
هدف از این مطالعه بررسی توانایی سترورلیکس در مهار اثرات تیوتپا می باشد. در این مطالعه از موش بالغ هفته ای استفاده شد. این 30ش ها به سه گروه68قسیم شدند. گروه کنترل، گروه آزمایش I و گروه آزمایش .IIموش های گروه آزمایش: I این موش ها روز متوالی روزانه mgkg تیوتپا دریافت می کردند.موش های گروه آزمایش :II این موش ها قبل و همزمان با 5ریافت تیوتپا، سترورلیکس(آنتاگو25ست (GnRH را هم به مقدارmgkg دریافت می کردند سپس بیضه ها برای مطالعه کمی و میکروسکوپ الکترونی و ایمنوهیستوشیمیایی برداشته شد. نتایج توسط تست kruskalwallis در هر سه گروه با هم مقایسه شد. نتایج 025روسکوپ نوری نشان داد که ضخامت اپی تلیوم ژرمینال در گروه دریافت کننده تیوتپا به شدت کاهش یافته است. در بعضی از لوله های سمینی فر فقط سلول های سرتولی مشاهده می شدند و همچنین هسته سلول های اسپرماتوگونی باقی مانده در این گروه هیپرکروم بودند. نتایج میکروسکوپ الکترونی نیز نشان داد که غشاء پایه هم نامنظم و موجی شکل و ضخیم شده و سلول های میوئید نیز ضخیم و در حال انقباض بودند. در این گروه تعداد زیادی سلول های آپپتوتیک و ارگانل های در حال تخریب مشاهده می شدند. مطالعات کمی هم نشان داد که تعداد سلول های سرتولی در این گروه افزایش یافته و در مقابل TDI، SI، تعداد اسپرماتوگونی ها و همچنین قطر لوله های سمینیفر کاهش یافته بود. مطالعه ایمنوهیستوشیمیایی با استفاده از کیت Ki67 نیز نشان دهنده کاهش تکثیر اپیتلیوم ژرمینال در این گروه بود. مطالعه گروه آزمایش II نشان داد که سترورلیکس تا حدودی توانایی جلوگیری از اثرات سوء تیوتپا را دارا می باشد