مقایسه تاثیر تحریک الکتریکی، امواج اولتراسوند و مجموع این دو بر سرعت ترمیم شکستگی در خرگوش

Abstract

هدف ازاین مطالعه بررسی تاثیر سه درمان کمکی بر میزان بهبود شکستگی دراستخوان است. دریک مطالعه تجربی، خرگوش سفید ماده تحت بیهوشی و استئوتومی استخوان ت40یا همراه با تثبیت خارجی قرارگرفتند. سپس به طورتصادفی در چهارگروه حاوی خرگوش همسان از نظر وزن بدین صورت تقسیم شدند: گروهES، تحت درمان با تحریک الکتریکی منطقه شکستگی به میزان دقیق10در روز به مدت هفته‌؛ گروهU،تحت درمان با امواج اولتراسوند ضربانی بر ناحیه استئوتومی شده به میزان دقیقه روزانه به مدت هفته‌؛ گروهL، تحت تحریک لیزر بر همان 30حیه به میزان دقیقه روزانه ب8 مدت هفته‌؛ و گروه C، به عنوان شاهد بدون مداخلهاضافی. دانسیته کالوس در هفتههای ، و پس ازآغازمداخله درمانی ونیز محیط 10لوس و تانسیون استخوان های بهبود8یافته و دست نخورده درهفته ، پس از کشتن حیوانات در چهار گروه اندازه گیری شد. دان5یته کالوس در هفته در گروه L، 8رهفته در گروههای L و Uودر هفته در گروه U به طور معنی داری بیشتر بود. این اختلاف بین هفتههای و در گروه2Uبی4تر 8ود و بین هفتههای و در گروه L از بقیه کمتر بود. محیط کالوس درهفته به طور معنی داری در گروههای L و U بیشتر بود. در بررسی تانسیومتریک، 8تیجه حاصله درگروه C بهتراز گروه L بود. این اختلاف بین سایر گروهها معنی دار نبود. نتایج بررسی تانسیومتریک 2ر گروههای L و Uبه نفع تیب4ای سالم بود، در حالی که در دو گروه8دیگر تفاوتی نداشت