اثر مکمل سلژیلین با آنتی سایکوتیک ها در درمان علایم منفی بیماران اسکیزوفرن مزمن بستری

Abstract

هدف از این مطالعه، اثر درمان مکمل سلژیلین با آنتی سایکوتیک ها در کاهش علایم منفی بیماران اسکیزوفرن مزمن می باشد. بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن بستری تحت درمان با آنتی 70یکوتیک ها بعد از اخذ رضایت در بیمارستان رازی تحت یک کارآزمایی بالینی دو سو کور به طور تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تقسیم شدند. به مدت هفته به هر دو گروه علاوه بر آنتی سایکوتیک ها، دارونما تجویز شد. سپس به مدت هفته، به گروه مداخله سلژیلین روزی میلی گرم و به گروه مقایسه دارونما تجو2ز شد. بیماران در پایان هفته های اول و دوم و سپس هر دو هفته یکبار به مدت هفته بر اساس PANSS scale و تست افسرد12 همیلتون ارزیابی شدند. سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل آم10ی قرار گرفتند. بین دو گروه مقایسه و مداخله از نظر زیر گروه علائم منفی بر اساس PANSS Score در هفته های اول و دوم تفاوت معنی داری وجود نداشت ولی در هفته های تفا12 آماری معنی دار بود. از نظر تست افسردگی همیلتون نیز بین دو گروه در هفته های ،، تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی در هفته های تفاوت معنی داری بود. نتیجه تست افسردگی همیلتون و PANSS در گروه مقایسه در هفته های تفاوت آماری معنی داری نداشت ولی در گروه مداخله تست PANSS تفاوت آماری معنی داری در هفته های نشان می داد ولی تست همیلتون تفاوت آماری معن414ار نشان نمی داد