بررسی هیپرناترمی در نوزادان بستری در بیمارستان کودکان تبریز

Abstract

هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی هیپرناترمی، کاهش آب بدن و تب در نوزادان بستری، عوامل پیش بینی کننده یا همراهی کننده دزئیدراتاسیون و هیپرناترمی در نوزادان می باشد. در یک مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی، نوزاد که از اردیبهشت لغایت شهریور به طور پی در پی در بخش نوزادان بیمارستان کودکان تبری300ستری شده و اطلاعات لازم در بدو1385ری از پرونده آنها قاب1386تخراج بوده است، وارد مطالعه شدند. در پایان نمونه گیری علاوه بر تعیین فراوانی نسبی هیپرناترمی، اطلاعات حاصله در قالب دو نوع طبقه بندی جداگانه در دو گروه نوزادان مورد و شاهد: یکی "با و بدون هیپرناترمی" و دیگری "با و بدون دزئیدراتاسیون" ،تقسیم شده، میزان فراوانی نسبی سایر عوامل بین دو گروه در هر یک از دو نوع طبقه بندی مقایسه شده و وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار آماری بین دو گروه از لحاظ متغیر های مورد بحث ارزیابی گردید. نوزاد با میانگین سنی + روز که درصد مونث و درصد مذکر بودند، بررسی گردیدند. در گروه هیپرناترمیک ( درصد) مورد و در گروه بدون هیپرناترمی ( درصد) نوزاد وجود داشت. در گروه هیپرناترمیک، درصد تغییر وزن نوزاد نسبت به زمان تولد، دمای بدن نوزاد هنگام مراجعه و سطحبیلیروبین غیر مستقیم بیشتر از گروه بدون هیپرناترمی بود. در گر300بدون هیپرناترمی، سرعت تنفس و سطح616سیم539ن به طور م34ی داری بیشتر از گ66ه هیپرناترمیک بود. در گروه دزئیدراته ( درصد) مورد و در گروه بدون دزئیدر27اسی9ن ( درصد) نوزاد وجود داشت. در گروه دزئیدراته273پرن91رمی، سن نوزاد هنگام مراجعه، دمای بدن همزمان و سرعت ضربان قلب به طور معنی داری بیشتر از گروه بدون دزئیدراتاسیون بود