بررسی ارتباط سطح سرمی Osteoproteogerin با میزان فیبروز اپیدورال در خرگوش
Abstract
هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی Osteoproteogerin با میزان فیبروز اپیدورال در خرگوش می باشد در این بررسی تعداد خرگوش نیوزلندی انتخاب شدند گروه A شام60بیست خرگوش به عنوان شاهد و گروه B شامل چهل خرگوش، برای ایجاد فیبروز لامینکتومی دو طرفه در سطح مهره های کمری چهارم و پنجم مطابق اصول جراحی قابل قبول صورت گرفت بعد از هشت هفته از تمامی خرگوش های گروه A و B نمونه خون داخل قلبی گرفته شد و خرگوش های گروه B بر اساس اصول آتانازیا کشته شدند و مهره های کمری در سطح مهره های سوم و ششم درآورده شدند و از نمونه های ارسالی به بخش پاتولوژی، برش های بافتی میلیمتری تهیه گردید و لام ها رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و تری کروم برای ارزیابی فیبروز بر روی آنها صورت گرفت میزان فیبروز و بافت اسکار در محل دیفکت لامینکتومی به گرید تا بر اساس تعداد سلول های فیبروبلاست و تعداد سلول های التهابی، میز2ن فیبروز مشابه اسکورینگ آقای HE و همکارانش تقسیم بندی شد میزان بافت اسکار خرگوش های گروه B، به دو گروه تقسیم شدند B1 با فیبروز خفیف (درجه و ) و B2 با فیبروز شدید (درجه و ) از تمامی نمونه های سرمی اندازه گیری میزان استوپروتگرین به روش الایزای غیر ر0ابتی،3پس از رعایت تمامی اصول کنترل کیفی به عمل آمد و سطح آن مشخص گردید در بررسی نتایج بدست آمده در گروه های کنترل و Case که به ترتیب بدون فیبروز و با فیبروز در محل دفکت لامینکتومی بود سطح استوپروتگرین در گروه کنترل برابر تا پیکومول در لیتر و در گروه Case یعنی در گروه دارای فیبروز برابر تا پیکومو0 ب1 لیتر می باشد در بررسی با نرم افزار S2SS 3 آزمون T تفاوت معنی داری در نتایج بدست آمده از میانگین سطح استوپروتگرین در گروه فوق بدست نیامد