مقایسه میله های قابل انعطاف تیتانیومی با کشش و گچ گیری اسپایکا در درمان شکستگیهای استخوان ران کودکان

Abstract

هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج کشش و گچ گیری اسپایکا در برابر روش استفاده از میله های انعطاف پذیر تیتانیومی در شکستگی بسته و یک طرفه تنه فمور کودکان است. در یک کارآزمایی بالینی، کودک دچار شکستگی تنه فمور که در بیمارستان شهدای تبریز بستری شده بودند، طی ماه بررسی30ردیدند. این بیماران بطور تصادفی به دو گروه نفره ( همسان از نظر سن و جنس ) تقسیم شده و تحت درمان با کشش و گچ گ16ی اسپایکا یا استفاده از میله های انعطاف پذیر تیتانیومی قرار گرفتند. زمان بازگش15به مدرسه، راه رفتن با و بدون کمک، مدت بستری بیمارستانی، میزان بدجوش خوردگی، زاویه دار شدن و اختلاف طول اندام، ظاهر شدن کال استخوانی، عوارض پس از عمل و هزینه کلی مقایسه شد.نتیجه اینکه متوسط سن بیماران بررسی شده در گروه تحت درمان با کشش و گچ گیری اسپایکا + سال و در تحت درمان با استفاده از میله های انعطاف پذیر تیتانیومی + سال بود (=.(P بازگشت به مدرسه (+ در برابر + روز، p کمتر از )، راه رفتن با کمک (+ در برابر + روز، p کمتر از ) و بدون کمک (+ در برابر + روز، p کمتر از ) و ترخیص از بیمارستان (+ در برابر + روز163 کم833از ) در گروه تحت درمان با استفاده از میله بطور معنی داری زودتر بود.با این وجود، ایجاد کال153تخو873 رادیولوژیک 0495روه کشش و گچ گیری اسپایکا سریع 239صو2540رفت ( +1290در 6300ر + هفته، p0001ر از ). دفورمیتی واروس یا099لگ660در گروه کش289 گچ7013ی اسپایکا بطور مع0001اری بیشتر بود ( د541 د5253ابر در2207307(p از نظر بدجوش خ0001ی (=(p، عوارض پس از عمل (=(p، 347لا2420ل اندام (177 و 600نه کلی (=(p ت0001 معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.