تاثیر N استیل سیستئین در جلوگیری از تشکیل آب مروارید ناشی از سلنیت سدیم در موش صحرایی

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر Nاستیل سیستئین (NAC) در پیشگیری کاتاراکت تجربی ناشی از سلنیت سدیم در چشم موش صحرایی می باشد. چهل موش صحرایی از نژاد Wistar به صورت غیر انتخابی به چهار گروه تقسیم شدند. در هر گروه موش قرار داده شد. به گروه (کنترول) در روز پس از تولد به مقدار ml سرم سالین به صورت زیر جل10 و به همین مقدار داخل پریتوان تزریق 1د. به گروه سلنیت سد10 nmolgbw) ) به صورت زیر جلدی و03l سرم سالین نرمال داخل پریتونئال در روز پس از تولد تزریق شد. به گروه سلنیت سدیم nmolgbw) ) به صورت زیر2جلدی و Nاستیل سیستئین mgkgbw20 ) به صورت داخل پریتوان در روز 03 پس از تولد تزریق شد. برای گروه Nاستیل سیستئین داخل پ10توان و به مقدار ml سرم سالین نرمال زیر 3لدی تزریق شد. عدسی موش های ه20 گروه از نظر تشکیل کاتاراکت به صورت هفتگی معاینه شد و مقدار کا100اکت آنها درجه بندی گردید. سپس عدسی های خا10 شده از نظر سطح گلوتاتیون (GSH)، مالون دی ال4ئید (MDA)، سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)03ورد آزمایش قرا گرفت.در تمام موش های گروه (سلنیت سدیم) کاتاراکت با درجه تا4 میانگین (+) بوجود آمد. در هیچکدام از موش های دیگر گروه ها کاتاراکت ایجاد نشد p) کمتر ). میانگین سطح GSH، SOD و GPH در گروه به صورت معنی داری کمتر از گروه های ، و بود p) کمتر از ). در حالیکه میانگین سطح MDA در گروه ، به صورت معنی داری بالاتر از گروه های ، و بود p) کمتر از )