تعیین میانگین دوز درمانی مورد نیاز وارفارین در حوادث ترومبوتیک و آمبولیک در ایران

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی دوز مورد نیاز وارفارین در بیماران ایرانی است. در این مطالعه مورد بیمار مبتلا به اختلالات150ومبوتیک و آمبولیک از شهر کشور یعنی تبریز، تهران، مشهد، همدان و اهواز (از ه5 شهر مورد بیمار) انتخاب شده و پس از احراز شرایط ورود و خروج از مطالعه تحت درمان ب30وارفارین قرار گرفتند و PT و INR آنها بطور مرتب تا رسیدن INR به عدد چک می شد و پس از INR متوالی ، دوز وارفارین مصرفی بیمار ثبت می شد. قد و وزن بیمار ثبت شده و BMI بیمار محاسبه می شد. همینط23 جنسیت بیمار، داروهای مصر3ی و نوع بیماری 23 فرم های مخصوص ثبت می شد. از کل بیمار مورد مطالعه نفر مرد و نفر زن بودند. دوز میانگین مصرفی در کل بیماران + میلی گرم بود. این مقدار در مردان + میلی گرم و در زنان + میلی گرم بود. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه + 150ل و میانگین BMI کل بیماران75 + بود. م75نگین دوز مصرفی وارفارین در گروه BMI زیر ، +، ، + م152 گر411 بالای ، + میلی گرم بود. میانگین دوز م149ی و429ارین در گروه سنی زیر سا155 394میلی گرم، سال، + میلی گرم، سال +میلی گرم، 15364977میلی گرم و بالای سال + میلی گرم434د. 2443میانگین مصرفی وارفارین ارتباطی با BMI، سن و جنس نداشت.