بررسی ارزش پیشگوئی کننده تحریک مغناطیسی بافت مغز در پیش بینی بهبود کارکرد حرکتی بیماران با سکته حاد ایسکمیک مغزی

Abstract

هدف از این مطالعه اثبات وجودارتباط بین یافته های حاصل از تحریک مغناطیسی بافت مغز و بهبود کارکرد حرکتی بیمار در آینده است. در این مطالعه بیمار را که اولین حمله سکته مغزی ایسکمیک خود را در محدوده شری34 مغزی میانی تجربه کرده بودند و دچار فانکشنال فلج دست شده بودند تحت ارزیابی بالینی و الکتروفیزیولوژیک بافت مغز(CMCTMEP) و همچنین ارزیابی توسط دستگاه الکترومیوگرافی قرار گرفتند. عضله ای که این مطالعات روی آن انجام شد، در تمام بیماران اولین عضله بین استخوانی پشتی بود. و براساس یافته های به دست آمده از دستگاه تحریک مغناطیسی بافت مغز بیماران به سه گروه تقسیم شدند. روز بعد، بیماران مجددا تحت ارزیابی بالینی قرار گرفتند و یافته های بالینی روز با یافته های حاصل از بررسی الکتروفیزیولوژیک روز اول مقایسه شد. پس از هفته تمام بیماری که در روز اول، بزرگی موج برانگیخته حرکتی یاmotor evoked potential یا به اختصار MEP در محدوده نرمال داشت14، علایم بهبودی قدرت عضلانی دست را نشان دادند، در حالیکه بیمار از بیماری که بزرگی موج برانگیخته حرکتی کوچک د14تند و یا اصلا موجی به دست نیامده بود، پس از روز همچنان فلج کامل فانکشنال داشتند. نفر بیماری که 2مان انتقال حرکتی م15زی یا نرمال داشتند پس از روز علایم بهبود کارکرد حرکتی را نشان دادند، در حالیکه نفر از بیماری که زمان انتقال حرکتی مرکزی (Central motor conduction time) یا یه اختصار CMCT طولانی داشتند و یا هیچ موجی ثبت نشده بود، همچنان فلج 17مل فانکشنال ع18ه دست را داشتند. این امر نشان دهنده که یک ارتباط قوی معنی دار بین MEP در روز اول پس از سکته مغزی با بهبود کارکرد حرکتی فرد در آینده ا14(مساوی (p برای CMCT نیز یک ارتباط معنی دار وجود داشت(15مساوی (p