ریکتز شیرخوران و ارتباط آن با کمبود ویتامین D مادران
چکیده
هدف این مطالعه بررسی رابطه بین ویتامین D شیرخوار و وضعیت ویتامین D مادر در دوره شیردهی می باشد. در طی دو سال از اول بهمن لغایت بهمن ، شیرخوار ریکتزی (گروه مورد)1382سن زیر سال که مکم1384تام40 D تزریقی نگرفته بودند و تغذیه شیر مادر+ غذای کمکی د2شتند و در بیمارستان کودکان تبریز بستری شده بودند و شیرخوار سالم (گروه شاهد) نیز همزمان، با تطابق سنی و جنسی با گروه مورد انتخاب شدند. سطح سرمی 25OHD در شیرخواران گروه مورد و مادرانش40 با شیرخواران گروه شاهد و مادرانشان مقایسه شدند. علایم بالینی در شیرخواران گروه مورد شامل تشنج هایپوکلسمیک درصد، پنومونی درصد، گاستروانتریت حاد درصد و شلی و هایپوتونی درصد بود. بیشتر شیرخواران گروه مورد در فصل زمستان و بهار به ترتیب درصدو درصد مراجعه کرده بودند، در شیرخواران گروه مورد درصد قطره مکمل ویتامین D اصلا نگرفته و75 درصد آن را نامرتب 15یافت کرده بودند. درصدشیرخوارا5 مورد در گرافی مچ دست شواهد ریکتز 5اشتند. سطح سرمی 25OHD در شیرخواران مبتلا به ریکتز و مادرانشان بطور معنی داری کمتر از شیرخواران 45ر مبتلا 425ادرانشان بود(به ترتیب ~ P و~ .( Pمتوسط میزان سطح سرمی 2555D در شیرخواران گروه مورد nmollit و در مادران گروه مورد 275lit و در هر دو پایین تر از نرمال بود. در بررسی 775HD مادران شیرخوار گروه شاهد متوسط 25OHD، nmollit داشتندکه در مقایسه با مادران شیرخواران مورد که متوسط 25OHD، mollit داشتند بالا و در محدوده طبیعی بود( محدوده طبیعی سرمی 25OHD، nmollit)