مقایسه اثر هپارین با وزن مولکولی کم با هپارین معمولی به عنوان ضد انعقاد در همودیالیز

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر هپارین با وزن مولکولی کم با هپارین معمولی به عنوان ضد انعقاد در همودیالیز است. در یک مطالعه Cross Over که بر روی بیماران همودیالیزی انجام گرفت و اثرات آنتی کواگولاتی هپارین معمولی با هپارین با وزن مولکولی کم مورد بررسی قرار دادیم. در این مطالعه بیمار که بعلت نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیز می باشد به دو گروه( A,B) تقسیم شدند و بیماران گروه A به مدت جلسه تحت دیالیز30ه وسیله هپارین بودند که پس از آن جلسه تحت دیالیز به وسیله انوکساپارین قرار گرفتند (گروه . (C گروه B در جلسه اول تحت همودیالیز با انوکساپارین بودند که پس ا12آن به مدت جلسه تحت همودیالیز با هپارین استاندارد قرار گرفتند (گروه .(D در ب12 مطالعه، در زمان تغییر آنتی کواگولان و در پایان مطالعه لیپیدوپروفایل، تعداد پلاکت، زمان پروترومبین، زم12 ترومبوپلاستین و Kt V بررسی شد و عوارض خونریزی و لخته بستن در بیمار و خارج از بدن بیمار در هر ج12ه دیالیز مورد بررسی قرار گرفت .میانگین لیپو پروتئین A ، تری گلیسرید، لیپو پروتئین با دانسیته بالا، زمان پرو ترومبین و زمان ترومبوپلاستین قبل از دیالیز، زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین بعد از دیالیز در بین بیماران دریافت کننده هپارین و انوکساپارین تفاوت معنی داری با همدیگر نداشتند.میانگین لیپوپروتئین با دانسیته پایین بعد از دیالیز در بیماران دریافت کننده انوکساپارین بصورت معنی داری کمتر از میانگین لیپو پروتئین با دانسیته پایین بعد از دیالیز در بیماران دریافت کننده هپارین بود ( .( P میانگین Ktv بعد از دیالیز در بیماران دریافت کننده انوکساپارین بصورت معنی داری بیشتر از میانگین Ktv در بیماران دریافت کننده هپارین بود ( ( P