بررسی زمان تبدیل اجباری تنفس از طریق بینی به بینی دهانی در طی ورزش

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی زمان تبدیل اجباری تنفس بینی به بینی دهانی و همزمانی تغییر وضعیت کام نرم و لبها جهت گشودن مسیر دهانی هنگام ورزش کردن می باشد نفر داوطلب جوان سالم ( نفر دختر و نفر پسر) در یک مطالعه شرکت کردند آزمای25در سه پروتکل ورزشی با بارکاری افز13شی به ترتیب برا12تعیین تبدیل عادتی، اجباری تنفس بینی به بینی دهانی و بررسی تغییر وضعیت کام نرم (تنفس با دهان باز) به اجرا درآمد در دو پروتکل آخر از افراد درخواست می شد که تا می توانند از طریق بینی تنفس کنند زمان آغاز تنفس دهانی توسط یک حس گر CO2 که در محاذات دهان نصب شده بود مشخص می گردید همچنین افزایش تهویه همزمان با آن تعیین می شد بر طبق نتایج حاضر زمان عادتی آغاز تنفس دهانی از زمان اجباری آن کوتاهتر و زمان باز کردن اجباری دهان و تغییر وضعیت اجباری کام نرم همزمان بود میزان افزایش تهویه در تبدیل عادتی تنفس بینی به بینی دهانی کمتر از تبدیل اجباری آن بوده ولی این میزان بین دو پروتکل و از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت در هر سه پروتکل زمان تبدیل با افزایش تهویه و میزان بارکاری همبستگی معنی دار داشت همچنین مشخص شد که زمان تبدیل تنفس بینی به بینی دهانی در هر سه پروتکل در دختران کوتاهتر از پسران می باشد (به ترتیب =P، =P، =P برای پروتکلهای وو). افزایش تهویه در دو جنس مونث و مذکر در پروتکل اول تفاوت معنی داری نداشت در صورتیکه در دو پروتکل و اختلاف معنی دار در میزان دلتا VE بی2 دو3جنس موجود بود (به ترتیب =P، =P برای پروتکلهای و ) در هر سه مورد سرعت افزایش تهویه در دختران بیشتر از پسران بود