بررسی عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به هیپرامسیس گراویدروم Hyperemesis Gravidarum
Abstract
هدف از این مطالعه تعیین بروز اختلال عملکرد تیروئید در بیماران با هیپرامسیس گراویداروم و تعیین شدت پرکاری تیروئید و ارتباط آن با BHCG بود خانم حامله با هیپرامسیس گراویداروم انتخاب گردیدند از ای135ده تعداد نفر که سابقه مصرف داروهای تیروئیدی و یا سابقه بیماری خاص نداشتند انتخاب شده و آزمایشات103یم، پتاسیم، کتون ادرار، تستهای عملکرد کبد، تستهای تیروئیدی و BhCG با رقت به عمل آمد نفر از آنان FT4I بالاتر از حد نرمال داشتند که میانگین FT4I در این گروه از خانم ها + بود در صورتی که در نفر باقیمانده + بود میانگین BhCG در گروه اول mUml35و در گروه دوم mUml+ بود در میان خانمهائی که اختلال عملکرد تیروئید داشتند نفر به دلیل پرکاری شدید054روئ474تحت درمان با پروپیل تیواو68سیل قرار گرفتند و در ب039 خا29ها درمان عادی هیپرامسیس گراویداروم انجام گر14899چه59406ته بعد تست تیروئید تک3476گر6750تستهای تیروئید در نفر از آنان نرمال شد اما در نفر غیر طبیعی باقی مانده بو5 پروپیل تیواوراسیل در این عده شروع گردید و برای آنان AntiTPO درخواست شد که در نفر مثبت بود تستهای تیروئید ماهانه درخواست شد و بر اساس آن دوز پروپیل تیوراسیل تعدیل گردید میانگین مدت درمان با پروپیل تیواوراسیل در گروه AntiTPO منفی ماه بود و میانگین دوز دارو در این عده + میلی گر11در روز بود در صورتی که در گروه AntiTPO22ثبت میانگین دوز دارو + میلی گرم در روز و میانگین مدت درمان ماه در زمان حاملگی بود بروز اختلالات تیروئید در هیپرامسیس گراویداروم در این مطالع3 درصد بود که درصد از آنان نیاز بهدرمان آنتی تیروئید با دوز کم و مدت زمان کوتاه داشتند این اختلال در اکثر مواقع با داروهای معمول بهبود می یابد و نیاز به داروهای ضد تیروئید نمی باشد ولی در مواردی که اختلال تیروئید تا 276ه حاملگی ادامه یابد درمان کوتاه مدت با دوز کم 20وپی60تیواوراسیل در بمیاران مفید خواهد بود و بهبودی در علائم کلینیکی و افزایش وزن به وضوح در آنان م57هده170 گردد در این مطالعه درصد نوزادان دختر در هیپرامسیس گ533یدارم بالاتر بود