روش بررسی در آسیت های بدخیم حفره شکم

Abstract

در یک مطاله توام گذشته نگر و آینده نگر ، بیمار بستری بیم50تان شهید قاضی طباطبایی شهرستان تبریز که دچار آسیت بدخیم شکمی بودند در طی یک دوره یکساله بررسی شدند.سن وجنسیت بیماران ، نتایج بررسی مایع استخراجی آسیت شامل سلول شناسی و اندازه گیری نشانگرهای زیستی CEA،CA125، CA199 نتایج نمونه برداری صفاقی و بررسیهای رادیولوژیک ثبت گردید و با کمک آنها، منشا ونیز مرحله بدخیمی تعیین گردید. زن و مرد، با سن متوسط + سال وارد مطالعه شدند. میزان نشانگرهای زیستی CEA،CA125، CA199 مایع آسیت به ترتیب در درصد، درصد و درصد بیماران بالا بود. نتایج سلول شناسی مایع36سیت از 14ر بدخیمی در قریب به در1452وار5758بت بود. نتایج نمونه برداری از صفاق در درصد موارد از نظر بدخیمی مثبت گردید.بررسیهای رادیولوژیک در درصد موارد وجو24توده به 33راه آسیت21ا در شکم نشان دادند. تمامی بیماران بررسی شده در مراحل پیشرفته بدخیمی (مراحل و) مراجعه کرده بودند. منشا بدخیمی88ر درصد موارد دستگاه تناسلی (عمدتا تخمدان )، درصد موارد دستگاه گوار78و در درصد موارد پستان بود. در درصد موارد منشا بدخیمی یافت نشد.